Startpagina » Diseases and Conditions » Verbruikt het consumeren van hoge eiwitniveaus de menstruatie om te stoppen?

    Verbruikt het consumeren van hoge eiwitniveaus de menstruatie om te stoppen?

    Wanneer een vrouw in de vruchtbare leeftijd niet drie maanden of langer menstrueert, heeft ze een aandoening die secundaire amenorroe wordt genoemd. Deze menstruatie heeft een verscheidenheid aan mogelijke natuurlijke en abnormale onderliggende oorzaken. Hoewel een hoog eiwitverbruik enkele risico's met zich meebrengt, zal het amenorroe niet opwekken.

    Hoewel een hoog eiwitverbruik enkele risico's met zich meebrengt, zal het amenorroe niet opwekken. (Afbeelding: Magone / iStock / Getty Images)

    De basis

    Amenorroe is geen afzonderlijke medische aandoening, volgens het National Institute of Child Health & Human Development. In plaats daarvan geeft het de aanwezigheid aan van andere specifieke stoornissen of situaties. Naast het stoppen van de menstruatie omvatten mogelijke symptomen van secundaire amenorroe ook zichtproblemen, misselijkheid, extreme dorst, hoofdpijn, donkere huid, gezwollen borsten en een zichtbare vergroting van de schildklier, een kropgezwel. Een andere vorm van amenorroe, primaire amenorroe genaamd, komt voor bij tienermeisjes en wordt gekenmerkt door een gebrek aan menstruatie op 16-jarige leeftijd. Haar potentiële symptomen zijn hoofdpijn, acne, problemen met het gezichtsvermogen, extreme haargroei en bloeddrukafwijkingen.

    Amenorroeoorzaken

    Mayo Clinic geeft een overzicht van mogelijke leefstijlgerelateerde oorzaken van amenorroe, waaronder een laag lichaamsgewicht, deelname aan overmatige hoeveelheden lichaamsbeweging en stress. Mogelijke hormoongerelateerde oorzaken van amenorroe zijn onder meer stoornissen in de schildklier, polycystisch ovariumsyndroom, premature menopauze en tumoren van de hypofyse. Medicijnen die een normale menstruatie kunnen stoppen, zijn onder meer antidepressiva, antipsychotica, chemotherapie en antihypertensiva. Structurele problemen geassocieerd met amenorroe omvatten vaginale abnormaliteiten, littekens van de baarmoeder en onjuiste ontwikkeling van de voortplantingsorganen. Verschillende vormen van anticonceptie kunnen ook het begin van amenorroe veroorzaken, waaronder anticonceptiepillen, intra-uteriene apparaten en geïmplanteerde apparaten. Natuurlijke oorzaken van menstruatiestop zijn zwangerschap, borstvoeding en menopauze.

    High Protein Consumption

    De Universiteit van Californië in Los Angeles meldt dat mensen op een willekeurige dag maximaal ongeveer 0,9 g eiwit per pond lichaamsgewicht kunnen gebruiken. Als u meer dan 1 g per pond lichaamsgewicht eet, kunt u mogelijk de functie van uw nieren aantasten door de hoeveelheid afvalstoffen die zij moeten verwerken en in uw urine uitscheiden, te vergroten. Mensen met reeds bestaande nierproblemen hebben een specifiek risico op deze eiwitgerelateerde problemen. Andere potentiële problemen die gepaard gaan met een hoge of overmatige eiwitconsumptie omvatten uitdroging en een verminderde consumptie van de voedingsstoffen die worden aangetroffen in voedsel op basis van koolhydraten. Als u eiwitten uit dierlijke bronnen krijgt, omvatten extra potentiële problemen een toegenomen inname van verzadigd vet, hoge bloedspiegels van schadelijk cholesterol en verlies van het calcium dat normaal in uw botten wordt opgeslagen..

    overwegingen

    Verschillende factoren kunnen uw risico's verhogen voor het optreden van primaire of secundaire amenorroe, waaronder hoge of excessieve hoeveelheden atletische training, een familiegeschiedenis van menstruatiestoornissen en de aanwezigheid van eetstoornissen zoals boulimia of anorexia. Een andere vorm van menstruatiestoornis, oligomenorroe genaamd, resulteert in onregelmatige of occasionele perioden in plaats van menstruatiestops. De behandeling van amenorroe is afhankelijk van de onderliggende oorzaken en kan levensstijlveranderingen, gebruik van anticonceptiepillen, medicatie en chirurgie omvatten. Raadpleeg uw arts voor meer informatie over menstruatiestops en de mogelijke gevolgen van een hoog of overmatig eiwitgebruik.