Hoe stress het gewichtsverlies beïnvloedt

Stress is dominant in de snelle wereld van vandaag. Veel voorkomende triggers variëren van relaties en financiën tot werkstress, waardoor de focus op oefening en gewichtsverlies vervaagd is. Bovendien kunnen chemische reacties in het lichaam door stress leiden tot gewichtsverlies bij een haltmoment. Begrijpen hoe stress het lichaam beïnvloedt en stresstriggers herkennen, kan helpen om extra kilo's af te houden.

Overmatige stress kan het gewichtsverlies vertragen. (Afbeelding: AndreyPopov / iStock / Getty Images)

Reactie op stress

Mensen hebben verschillende reacties op stress. (Afbeelding: Todd Warnock / Photodisc / Getty Images)

Onder stresssituaties worden bijnierreacties in het lichaam geactiveerd. Dit antwoord staat bekend als de vecht- of vluchtreactie. Glycogeen in de lever en spierweefsel worden geactiveerd voor gebruik als een snelle energiebron. Deze opname van energie was zeer efficiënt in caveman-dagen, terwijl het werd aangevallen door een tijger bijvoorbeeld. Holbewoners gebruikten deze energiestoot simpelweg om weg te rennen of te vechten. De moderne mens is op dezelfde manier bedraad; het verschil is echter dat stressbronnen die het moderne leven teisteren over het algemeen niet nodig zijn om weg te rennen of te vechten. Volgens een artikel uit 2005 van de Universiteit van New Mexico kan deze stressreactie leiden tot verlies van spiermassa, verhoogde vetopslag en impulsen om te veel eten.

Verhoogde Cortisol-afgifte

Cortisol kan vertragen (afbeelding: zorattifabio / iStock / Getty Images)

Cortisol-afgifte onder chronische stress kan gewichtsverlies moeilijk maken om een ​​aantal redenen. Hoge niveaus van de hormoonaanvalspiermassa, waardoor het metabolisme vertraagt ​​doordat spier calorieën verbrandt om simpelweg te bestaan. Bovendien resulteert ongewenste cortisolafgifte in de opslag van vet, meestal in het abdominale gebied, voor later energiegebruik. Volgens de National Endocrine and Metabolic Diseases Information Service zijn andere tekenen van verhoogde cortisolspiegels hoge bloedglucosespiegels, hoge bloeddruk en vermoeidheid..

Stofwisseling en stress

Werk stress. (Afbeelding: Otmar Winterleitner / iStock / Getty Images)

In een artikel uit maart 2006 in het 'British Medical Journal' werd gesteld dat werknemers met chronische werkstress meer dan het dubbele van de kans op metabool syndroom hebben dan mensen zonder werkstress. Metabolisch syndroom wordt gedefinieerd als een groep risicofactoren die samen voorkomen en het risico op een beroerte en type II-diabetes verhogen. De studie leverde ook bewijs voor de waarschijnlijkheid van verbindingen met stress uit het dagelijks leven met hartziekten.

Verlangen naar voedsel

Stress kan ertoe leiden dat mensen te veel eten. (Afbeelding: Tomasz Trojanowski / Hemera / Getty Images)

Vaak beschouwd als een excuus om te eten, verlangen naar voedsel en te veel eten hebben feitelijk een feitelijke basis achter dit effect van stress. Het ervaren van stressvolle situaties zorgt ervoor dat het lichaam verschillende hormonale veranderingen ondergaat, waaronder het vrijkomen van adrenaline en cortisol. Wanneer een gespannen situatie voorbij is, resulteert de afgifte van cortisol in een toename van de eetlust. Onder chronische stress kunnen deze hunkering leiden tot ongewenste gewichtstoename door een hoge mate van cortisolafgifte in het lichaam.

het voorkomen

Je leven bevrijden van stress lijkt misschien een onmogelijke taak, maar je kunt onwelkome spanning elimineren door een paar technieken op je dag toe te passen. Het identificeren van stress-triggers in je leven is de eerste stap. Door de oorzaak van je spanning te vinden, is het gemakkelijker om duidelijkheid te krijgen over hoe je ze kunt overwinnen. Als werk een oorzaak is, neem dan vijf tot tien minuten de tijd om te mediteren of oefen diepe ademhalingstechnieken om je lichaam in een rustiger staat te brengen. Maak bovendien tijd in je schema voor oefeningen. Een routinematig oefenplan vermindert het risico op depressie en helpt bij een betere nachtrust, wat een sleutelfactor is bij het verminderen van cortisolafgifte en gewichtstoename.