De effecten van isolatie op de sociale ontwikkeling van een kind

Isolatie is ernstig schadelijk voor de sociale ontwikkeling van een kind. In de jaren veertig gebruikte René Spitz, een onderzoeker en een Oostenrijks-Amerikaanse psychoanalyticus, observatie van kinderen om te bepalen hoe schadelijk een gebrek aan belangrijke sociale interactie is voor kinderen. Harry Harlow voerde een onderzoek uit met apen die de studies van Spitz bevorderden en de verwoestende gevolgen van isolatie verkende. De resultaten van deze onderzoeken zijn duidelijk: liefhebbende, zorgzame zorgverleners zijn essentieel voor een goede sociale ontwikkeling van een kind.

Een baby die wordt genegeerd en geïsoleerd zal waarschijnlijk ontwikkelingsproblemen hebben. (Afbeelding: Stockbyte / Stockbyte / Getty Images)

Minder speels

Kinderen die in de beginjaren van hun leven geïsoleerd zijn, zijn minder speels dan zij die gesocialiseerd zijn. Spitz analyseerde twee groepen kinderen van de geboorte tot de leeftijd van 7 en ontdekte dat degenen die in een weeshuis met weinig menselijk contact waren opgevoed, op 1-jarige leeftijd veel minder speels waren dan degenen die in de gevangenis waren opgegroeid maar hun moeders vaak zagen. Deze studie toont het catastrofale effect van sociaal isolement op jonge leeftijd aan.

Maternal Deprivation Syndrome

Kinderen die geen sociale interactie hebben gehad, omdat baby's vaak lijden aan het maternale deprivatiesyndroom, dat zich manifesteert in de vorm van mislukking om te gedijen. Ze voldoen niet tijdig aan de ontwikkelingsmijlpalen, zoals het kunnen spreken van een paar basiswoorden met 12 maanden, of 10 woorden spreken bij 18 maanden. Ze reageren ook minder op het milieu en de relaties omdat hun relatie met hun moeder of verzorger nalatig is en ze gewend zijn te isoleren.

Verstoring

Kinderen die geïsoleerd zijn als baby's ontwikkelen vaak verontrustend gedrag en hebben problemen om contact te maken met hun leeftijdsgenoten. De studie van Harlow over jonge primaten toonde aan dat apen die maanden afzonderden van andere apen lichamelijk gezond bleven, maar verstoord sociaal gedrag ontwikkelden. Ze kroop in de hoeken van hun kooien en schommelden heen en weer, vergelijkbaar met het gedrag van sommige autistische kinderen. Harlow bewees dat sociale ontwikkeling een cruciale ontwikkelingsperiode is bij apen, evenals bij mensen.

Trage taalontwikkeling

Kinderen die geïsoleerd zijn opgevoed of instellingen waar menselijke interactie beperkt is, hebben de taalontwikkeling vertraagd. In de studie van Spitz konden slechts een paar van de kinderen die in het weeshuis waren opgegroeid een paar woorden beheersen op hun tweede of derde jaar. Hun sensorische en sociale deprivatie zorgde ervoor dat ze ernstig werden vertraagd in hun taalverwerving, waardoor ze het risico liepen om permanent sociaal gehandicapt te zijn.