Psychische effecten van een eenoudergezin
Opgroeien in een eenoudergezin kan zowel positieve als negatieve psychologische gevolgen hebben voor u en uw kind. Het is waarschijnlijk dat kinderen zich gelukkig of opgelucht voelen wanneer hun ouders bijvoorbeeld uit elkaar gaan en het huis niet langer wordt gedomineerd door vechten, maar er zijn ook zeker gevoelens van verlangen naar een "normaal" tweeouderlijk gezinsleven, notities de website KidsHealth. Maar het herkennen van deze tegenstrijdige gevoelens en erover praten kan veel helpen.
Een vader helpt zijn dochter met haar huiswerk. (Afbeelding: Kraig Scarbinsky / Photodisc / Getty Images)Groter gevoel van verantwoordelijkheid
In een rapport van het Uitbreidingsbureau van de Universiteit van Florida wordt opgemerkt dat een van de belangrijkste psychologische gevolgen van het leven in een eenoudergezin een groter verantwoordelijkheidsgevoel is. Kinderen hebben de neiging om hun verantwoordelijkheden thuis op zich te nemen en leren de opofferingen en inspanningen van de alleenstaande ouder met wie ze samenwonen, waarderen. Kinderen vinden het soms kwalijk dat ze iets sneller moeten opgroeien, wat betekent dat het vooral belangrijk is voor hun alleenstaande ouders om ervoor te zorgen dat hun kinderen nog steeds genieten van een aantal van de typische delen van de kindertijd, of het nu gaat om jeugdsporten, zomerkampen of andere leuke delen van school en vrienden.
Verminderde stressgerelateerde stress
In een blog Psychology Today van januari 2009 wijst auteur en sociaal psycholoog Bella DePaulo, Ph.D. erop dat onderzoek erop wijst dat kinderen het academisch en sociaal beter gaan in een eenoudergezin dan in een tweeoudergezin waar er een veel conflicten. Psychologisch worstelen kinderen met stress en onzekerheid in veel aspecten van hun leven. Als het vechten en ruzie maken dat kan bestaan in een ongelukkig gezin kan worden geëlimineerd door echtscheiding of scheiding, kunnen kinderen een verbeterd vooruitzicht ervaren.
Wrok
Een kind dat bij een van zijn ouders woont, kan veel dingen tegenkomen die kwalijk zijn over zijn leven. Hij kan boos zijn op een of beide ouders omdat hij moet opgroeien in een eenoudergezin en de een of de ander de schuld moet geven van de oorzaak van een eenoudergezin. Hij kan ook een hekel hebben aan andere kinderen die een gelukkiger, veiliger huiselijk leven lijken te hebben en zich verzetten tegen het gebrek aan aandacht dat hij krijgt van zijn werkende ouder. Wanneer deze gevoelens beginnen te verschijnen, is het belangrijk dat een kind zich uitspreekt, vooral bij mensen thuis, adviseert KidsHealth.
Verbeterde ouder-kindrelaties
Het rapport van de University of Florida geeft een gemeenschappelijk thema weer bij onderzoek met alleenstaande ouders: de relatie tussen een alleenstaande ouder en een kind kan er een zijn die dichtbij en aanhankelijk is. Een kind in een eenoudergezin ziet de ouder vaak in een nieuw licht en een alleenstaande ouder zal waarschijnlijk eerder de liefde en genegenheid op een kind richten als er geen echtgenoot bij is betrokken. De ouder en het kind zijn onderling afhankelijk van elkaar en in veel gevallen leidt dit tot een relatie die meer ondersteunend en communicatief is.
