Cafeïnotoxiciteit en zenuwschade
Cafeïne is de meest geconsumeerde en ongereguleerde stimulans ter wereld. De meerderheid van de Amerikanen consumeert bewust of onbewust cafeïne per dag, meestal van koffie, thee en frisdrank, maar ook van chocolade, energiedrankjes en veel vrij verkrijgbare medicijnen. In de hoeveelheden die in de meeste voedingsmiddelen en dranken worden gevonden, is het onwaarschijnlijk dat cafeïne toxiciteit veroorzaakt; Veel medicijnen bevatten echter veel cafeïne en vormen voor sommige gebruikers een aanzienlijk risico. Zenuwbeschadiging kan ontstaan als gevolg van overmatige cafeïne-inname, maar het is niet het meest voorkomende symptoom.
Prevalentie van cafeïne toxiciteit
Volgens 'Nutrition Concepts & Controversies' werden in 2009 3.343 gevallen van cafeïnevergiftiging gerapporteerd aan de American Association of Poison Control Centre. Van de 3.343 gevallen vertegenwoordigden 1.249 kinderen jonger dan 6 jaar, voornamelijk vanwege hun kleinere omvang en minder vermogen. om cafeïne te metaboliseren en het uit hun bloedserum te verwijderen. Dood is geen ongebruikelijk gevolg van cafeïnegiftigheid, met de oorzaken vaak gerelateerd aan hartfalen, toevallen en bijnierfalen. Er zijn geen gegevens waaruit blijkt dat ras of geslacht de biochemische effecten van cafeïne kan veranderen.
Onveilige doseringen
Bij volwassenen wordt de dodelijke toxiciteit door cafeïne geschat tussen 150 en 200 mg / kg, wat neerkomt op het drinken van minstens 80 kopjes gezette koffie in een korte periode, volgens de "Complete gids voor receptplichtige en niet-voorgeschreven geneesmiddelen". "door H. Winter Griffith, MD In termen van dodelijke doseringen, zal de consumptie van tussen de 7 en 10 g cafeïne de meeste volwassenen doden. Cafeïnedoses van 78 mg / kg kunnen bij jonge kinderen toxiciteit en ernstige bijwerkingen veroorzaken. In 1989 beperkte de Amerikaanse Food and Drug Administration de hoeveelheid cafeïne in zelfzorggeneesmiddelen tot een maximum van 200 mg / dosis. Cafeïne wordt vaak aangetroffen in geneesmiddelen die de alertheid bevorderen, menstruatiehulpmiddelen, pijnstillers en dieethulpmiddelen.
Toxiciteit Symptomen
Cafeïne beïnvloedt uw centrale zenuwstelsel, hart, bloedvaten, bijnieren, schildklier, nieren en een verscheidenheid aan neurotransmitters en hormonen, maar het is dosisafhankelijk. Bijvoorbeeld, in doses tussen 85 en 250 mg, kan cafeïne gevoelens van alertheid, verminderde vermoeidheid en een soepele stroom van gedachten veroorzaken, volgens 'Functional Biochemistry in Health and Disease'. Doses tussen 250 en 500 mg kunnen ongewenste effecten veroorzaken, zoals rusteloosheid, nervositeit, slapeloosheid, vermoeidheid en tremoren. Hogere dagelijkse doses kunnen ernstige glandulaire vermoeidheid veroorzaken door overproductie van adrenaline en andere hormonen, cardiovasculaire problemen en veranderde hersenactiviteit die culmineert in aanvallen. Mensen die het meeste risico lopen op ernstige cafeïnegiftheid zijn bodybuilders en andere atleten die opzettelijk supplementen gebruiken met cafeïne, mensen die verslaafd zijn aan drugs met cafeïne, verslaafd zijn aan energiedrank en epileptici, zoals opgemerkt door Sari Edelstein, auteur van 'Nutrition and Public Health'.
Cafeïne en zenuwschade
Cafeïne kan de zenuwen op een aantal manieren beschadigen. Volgens het boek "Advanced Nutrition and Human Metabolism" is de belangrijkste actie van cafeïne het tegengaan van de effecten van de adenosine uit de hersenen, wat resulteert in een verminderde bloedtoevoer naar je hersenen en schade aan neuronen. Schade aan neuronen in uw hersenen wordt ervaren als hoofdpijn, duizeligheid, toevallen en verminderde fijn-motorische coördinatie in uw handen.
Verder bevordert cafeïne indirect de uitputting van B-vitaminen, waarvan sommige nodig zijn voor geleiding en onderhoud van zenuwen. Als zodanig kan een hoog cafeïneverbruik gevoelloosheid en tintelingen veroorzaken in je armen, benen en rond je hoofd. Het verminderen van uw cafeïneconsumptie en het aanvullen met een vitamine B-complex moet deze symptomen helpen bestrijden. Langdurige vitamine B-6 en B12-deficiëntie resulteert vaak in permanente zenuwbeschadiging.
