Kortetermijneffecten van lichaamsbeweging op het spierenstelsel
Verschillende typen en intensiteiten van beweging kunnen verschillende kortetermijnveranderingen en aanpassingen aan uw spieren veroorzaken - skeletachtig, hart en glad - en het zenuwstelsel. Aerobics van hoge intensiteit kunnen de kracht van uw hartspier verbeteren, terwijl intensieve krachtconditionering uw gevoeligheid voor spierpijn vermindert. Deze kortetermijneffecten kunnen je weerbaarder maken tegen verwonding en vermoeidheid en je uithoudingsvermogen en kracht op de lange termijn verbeteren.
Verhoogde hartslag en slagvolume
Uw cardiovasculaire en ademhalingssystemen leveren voedingsstoffen aan en verwijderen afvalstoffen uit uw spieren, en werken als een oven om de energievraag van uw lichaam te reguleren. Je spieren snakken naar meer zuurstof en glucose als brandstof, omdat je trainingsintensiteit toeneemt. Daarom stimuleert je brein je bijnieren om meer adrenaline en noradrenaline in je bloed af te geven, wat je hartslag en de kracht van de contracties verhoogt, aldus Sports Fitness Advisor. Het slagvolume is de hoeveelheid bloed die uit de linker hartkamer van uw hart wordt gepompt. Naarmate de trainingsintensiteit toeneemt, neemt de wand van de linker hartkamer toe om meer bloed op te vullen. De elastische terugslag produceert een krachtigere samentrekking, waardoor meer bloed in het lichaam wordt gedwongen.
Spierglycogeen en eiwitsynthese
Spierglycogeen is de opslagplaats van koolhydraten, net zoals planten koolhydraten opslaan in de vorm van zetmeel. Terwijl u oefent, komt glycogeen vrij in de bloedbaan om energie te leveren voor uw cellen en om te helpen bij het vetmetabolisme. In een in 1996 gepubliceerde studie in "Sports Medicine" ontdekten onderzoekers dat kortdurende, intensieve training een hogere glycogeenresynthesesnelheid produceert - of de vorming van nieuw glycogeen - dan langdurige, lagere intensiteitsoefeningen. Na een periode van weerstandstraining of aërobe oefening met hoge intensiteit, vraagt je lichaam meer eiwitten om beschadigde spierweefsels weer op te bouwen. Deze vraag kan tussen de 24 en 48 uur duren, wat betekent dat je regelmatig maaltijden moet eten om eiwitten aan te vullen. Een recensie uit 2001 gepubliceerd in het "International Journal of Sports Medicine and Exercise Metabolism" suggereert dat een combinatie van eiwitten en koolhydraten moet worden geconsumeerd om de eiwitsynthese te bevorderen. Een vervolgstudie uit 2006 gepubliceerd in "Metabolisme" liet zien dat het consumeren van een vloeibare maaltijd bestaande uit koolhydraten en eiwitten kan voorkomen dat cortisol wordt vrijgegeven in uw bloedbaan, waardoor spiereiwit wordt afgebroken.
Spierpijn
Een krachttraining kan uw spieren pijnlijk en teder laten aanvoelen, vooral als u niet lang hebt geoefend. Hoewel er geen enkele factor is die inspanningsgeïnduceerde spierpijn veroorzaakt, stelt fysiotherapeut Tony Ingram dat de meest waarschijnlijke oorzaak van spierpijn is van excentrische spiersamentrekkingen, wat de verlenging van spierweefsel is terwijl ze onder spanning staan. Een voorbeeld hiervan is de verlenging van uw quadriceps terwijl u naar beneden hurkt. Een studie uit 2013, gepubliceerd in de "European Journal of Applied Physiology", toonde aan dat spiergevoeligheid voor pijn afnam bij proefpersonen een dag nadat ze een reeks excentrische oefeningen hadden uitgevoerd. Je zenuwstelsel verhoogt de pijndrempel in je spieren om zich aan te passen aan de inspanningstoestand, daarom kun je je de volgende keer dat je oefent niet zo pijnlijk voelen.
Spierpijn
Of je nu traint voor een marathon of deelneemt aan een bokswedstrijd van twee minuten, spiervermoeidheid treft alle atleten. Het primaire symptoom van spiervermoeidheid wordt gedefinieerd als een "afname van de maximale kracht of het vermogen van spieren", volgens een studie van 2008 gepubliceerd in "The Journal of Physiology." Wanneer de energievraag de energieproductiesnelheid overschrijdt, verminderen uw spiervezels hun samentrekkende kracht, waardoor u uiteindelijk stopt met trainen. Andere factoren die kunnen bijdragen aan de mate van spiervermoeidheid zijn leeftijd, geslacht, fitness-status, aanwezigheid of afwezigheid van ziekte of letsel, lichaamshouding en trainingsintensiteit.
