Gezondheidseffecten van zwavel in water
Zuiver water is smaakloos, maar water is een sterk natuurlijk oplosmiddel en lost mineralen op die het een geur of smaak kunnen geven. Wanneer zwavel in het grondwater terechtkomt, kunnen natuurlijk voorkomende bacteriën de organische sulfietertsen reduceren en waterstofsulfidegas produceren. Zwavel is waarschijnlijker in bronwater dan in gemeentelijk water.
Zwavel in drinkwater
Sulfaten, die een vorm van het element zwavel zijn, komen meestal in de watertoevoer wanneer sulfietertsen worden geoxideerd. Zwavelhoudende mineralen zijn te vinden in de meeste rotsen en bodems over de hele wereld. Terwijl grondwater door de aarde sijpelt, worden sommige van deze zwavelverbindingen opgelost door het water. Regenwater is ook een bron van zwavel.
Bacteriën gebruiken zwavel in de bodem als voedsel- of energiebron en produceren vervolgens waterstofsulfidegas als bijproduct van hun metabole functies. Water dat waterstofsulfide bevat, is snel herkenbaar aan de zwavelachtige geur. Het inslikken van water dat zwavel bevat is geen gezondheidsrisico, maar het kan onsmakelijk zijn.
Zwavelrol in menselijke voeding
Zwavel wordt gevonden in veel van de voedingsmiddelen die u eet, zoals eieren, vis, gevogelte en peulvruchten. Er wordt algemeen aangenomen dat het eten van voedsel dat zwavel bevat goed is voor het haar, de huid, de nagels en het bindweefsel. Een uitgebalanceerd dieet zal je alle zwavel geven die je nodig hebt, maar als je veganist bent, moet je misschien je dieet aanvullen.
Grote hoeveelheden zwavel in drinkwater kunnen bijdragen aan diarree, wat leidt tot uitdroging. Vee en huisdieren zijn ook gevoelig voor de effecten van zwavel in hun drinkwater. Het Environmental Protection Agency merkt op dat wanneer u abrupt overschakelt van drinkwater dat geen zwavel bevat naar drinkwater met een hoog zwavelgehalte, u waarschijnlijk last heeft van laxerende effecten van het mineraal. De meeste mensen en dieren kunnen zich echter aanpassen aan de hoeveelheid zwavel in water en zullen over het algemeen geen blijvende schadelijke effecten ondervinden.
De problemen van zwavel
Het grootste probleem van zwavel in drinkwater is dat het stinkt. Net als andere mineralen kan zwavel vlekken achterlaten in sanitaire voorzieningen, zoals wastafels en toiletten. Kleding die wordt gewassen in water dat rijk is aan zwavel, kan ook worden gekleurd. Water dat slechts één deel per miljoen waterstofsulfide bevat, kan koper en zilver aantasten.
De bacteriën die waterstofsulfidegas produceren produceren slijm, dat wit, grijs of zwart kan zijn. Deze zwavelbacteriën kunnen gunstige omstandigheden creëren voor andere bacteriën, waaronder ijzerbacteriën, in welk geval u een roodbruin slijm kunt zien. Elk van die modderige plekken zal leidingbuizen bekleden, die verstoppingen veroorzaken en tot corrosie leiden.
Zwavelhoudend water kan worden behandeld met chloor om de zwavel te verwijderen. Gechloreerd bleekwater kan aan water worden toegevoegd en het waterstofsulfidegas zal reageren met het chloor en bezinken als gele deeltjes, die mechanisch uit het water kunnen worden gefilterd.
Het Environmental Protection Agency en de Centers for Disease Control and Prevention hebben een studie uitgevoerd om de gezondheidseffecten van zwavel te bepalen. Dit onderzoek, getiteld “Gezondheidseffecten door blootstelling aan hoge niveaus van sulfaat in drinkwaterstudie,” geconcludeerd dat drinkwater met hoge sulfaatspiegels diarree kan veroorzaken, vooral bij zuigelingen.
