Hoe het kijken naar geweld op tv kinderen beïnvloedt
Televisieprogramma's vanaf 2010 hebben alles te maken met het tonen van de werkelijkheid zonder censuur, wat inhoudt dat kindkijkers overspoeld worden met shows van fysiek en seksueel geweld, evenals het gebruik van illegale middelen en harde taal. Helaas, als gevolg van deze proliferatie van negatieve media-inhoud, kan het slechts een kwestie van tijd zijn voordat het leven fictie imiteert, en kinderen beginnen met het kopiëren van de handelingen die zij zien. Volgens de American Academy of Pediatrics, "Uit uitgebreid onderzoek blijkt dat mediageweld kan bijdragen aan agressief gedrag, ongevoeligheid voor geweld, nachtmerries en angst om te worden geschaad."
Amerikaanse kinderen kijken gemiddeld dagelijks drie tot vier uur televisie. (Afbeelding: Jupiterimages / Stockbyte / Getty Images)Statistieken
Volgens de website van de American Academy of Pediatrics spenderen kinderen tussen de 2 en 18 jaar gemiddeld drie uur per dag aan televisie kijken. Een drie jaar durende National Television Study, gerapporteerd door de AAP, vond dat kinderprogramma's het meeste geweld van alle televisieprogramma's hadden. Statistieken lezen dat sommige tekenfilms gemiddeld twintig gewelddaden in één uur hebben gepleegd, en dat op de leeftijd van 18 kinderen 16.000 gesimuleerde moorden en 200.000 gewelddaden op televisie hebben plaatsgevonden. Jonge mensen brengen vooral de negatieve effecten van televisiegeweld in gevaar, omdat 'veel jongere kinderen niet kunnen discrimineren tussen wat ze zien en wat echt is', meldt de American Academy of Pediatrics..
Moraal
Naar schatting 70 procent van de Amerikanen zijn bezorgd over de morele normen die in films en op televisie worden afgeschilderd, volgens de Princeton University. In een tijd waarin kinderen gemakkelijker toegang hebben tot ongepaste inhoud, kunnen ouders zich zorgen maken over waar hun kinderen aan worden blootgesteld, of het nu op realityshows is, in films, via muziek of gewelddadige verhalen die online worden gelezen. Studies hebben aangetoond dat kinderen die op grote schaal worden blootgesteld aan geweld op televisie, moeite kunnen hebben met moreel redeneren.
desensibilisatie
Volgens het artikel 'Mediageweld' laten de Amerikaanse media helden zien die terecht geweld gebruiken als middel om conflicten op te lossen. De website van de American Academy of Pediatrics suggereert dat langdurige blootstelling aan dit soort geweld de acceptatie van geweld verhoogt als een manier om problemen op te lossen. De AAP National Television Study van 1995 tot 1997 toonde aan dat 61 procent van de programmering 'interpersoonlijk geweld portretteerde, grotendeels op een vermakelijke of glamoureuze manier'. Kinderen voelen zich aangetrokken tot dergelijke programmering wanneer de gewelddadige daad surrealistisch lijkt en het gebrek aan gevolg aantrekkelijk is.
Depressie
Volgens "Kinderen, adolescenten en televisie" meldde 37 procent van de ouders dat hun kind bang of overstuur was vanwege een nieuwsbericht op televisie. Terwijl kinderen televisie kijken, worden ze 60 procent van de tijd gebombardeerd met verschillende beelden van gewelddaden. Het bekijken van uur na uur van geweld verhoogt de kans dat een kind de wereld ziet als een donkere en sinistere plek. De American Academy of Pediatrics noemt dit het "gemiddelde wereld" -syndroom.
Agressie
"Angst om slachtoffer te zijn van geweld is een sterke motivatie voor sommige jonge mensen om een wapen te dragen, om agressiever te zijn", beweert de website van de American Academy of Pediatrics. Het geweld dat op televisie wordt geportretteerd, bepaalt de houding en manieren van de samenleving. "Meer dan 3.500 onderzoekstudies hebben de associatie tussen mediageweld en gewelddadig gedrag onderzocht: iedereen behalve 18 heeft een positieve relatie getoond", zegt Media Violence. Herhaalde blootstelling aan geweld op televisie verhoogt de kans om met geweld op anderen te reageren. De American Academy of Pediatrics meldt dat elk jaar meer dan 150.000 adolescenten worden gearresteerd voor gewelddadige misdaden.
