De effecten van systolische bloeddruk boven 200
Het syndroom dat bekend staat als kwaadaardige hypertensie treedt op met systolische bloeddruk van meer dan 200 en diastolische bloeddruk van doorgaans meer dan 120 mm Hg. De basis voor deze toename van de bloeddruk (BP) is niet goed begrepen; de niveaus van plasma-renine zijn echter verhoogd, hetgeen impliceert dat het renine-angiotensinesysteem in de pathogenese van deze aandoening voorkomt. Symptomen van deze snelle toename van de bloeddruk variëren als de cardiovasculaire, renale en neurologische systemen worden beïnvloed. Vaak is het absolute niveau van de bloeddruk niet zo belangrijk als de mate van toename als het gaat om symptomen.
Cardiovasculaire effecten
Er zijn veel cardiovasculaire effecten die optreden bij een dergelijke hoge bloeddruk; een hartinfarct (ook bekend als een hartaanval) is een duidelijke mogelijkheid omdat de verhoogde druk ervoor zorgt dat het hart harder pompt en dus de behoefte aan zuurstof verhoogt. Wanneer niet aan deze eis wordt voldaan, kan een hartaanval optreden. Verhoogde bloeddruk is ook een belangrijke risicofactor voor de ontwikkeling van aortadissectie, waarbij het lumen van de aorta kan scheuren door de verhoogde druk; je kunt je de bloeding voorstellen die mogelijk is in een vat van die aard. Congestief hartfalen is ook mogelijk, omdat het hart moeite kan hebben om constant bloed tegen dat hoge niveau van een bloeddruk te pompen en bloed kan "back-up" worden in het hart.
Niereffecten
Wanneer de bloeddruk aanvankelijk begint te stijgen, begint het eiwit in de urine te verschijnen samen met af en toe bloed, en kort daarna kan nierfalen beginnen. Klinisch gezien zal dit zich manifesteren als een ernstige afname van de geproduceerde hoeveelheid urine. Dit is een medisch noodgeval, omdat de schade onomkeerbaar kan zijn als het wordt toegestaan door te gaan.
Neurologische effecten
Deze vallen onder de term hypertensieve encefalopathie en de symptomen zijn talrijk. Verhoogde bloeddruk kan hemorragieën in het netvlies veroorzaken, omdat de kleinere slagaders in het oog kunnen scheuren, samen met papiloedeem (zwelling van de optische schijf als gevolg van verhoogde druk intracraniaal). Aanhoudend zwellen van de optische schijf kan leiden tot beschadiging van de vezels van de optische schijf, met als gevolg blijvende verminderde zichtbaarheid. Vage neurologische symptomen zoals hoofdpijn en verwarring komen ook vaak voor. De verhoogde bloeddruk is ook een aanzienlijke risicofactor voor een beroerte, dus een verscheidenheid aan focale tekorten kan ook optreden tijdens de hypertensieve episode.
