Pyruvaat versus pyruvinezuur

Soms kunnen chemische verbindingen, ondanks dezelfde namen, enorm verschillende structuren en eigenschappen hebben. In het geval van pyruvaat versus pyruvinezuur zijn de overeenkomsten echter zo diep dat de meeste chemici niet eens een onderscheid maken tussen de twee moleculen, maar ze in plaats daarvan beschouwen als niet meer dan twee vormen van dezelfde chemische stof..

Sprinter opstijgen vanaf de startblokken (Afbeelding: filrom / iStock / Getty Images)

Pyruvic zuur

Pyruvic zuur is een kleine organische - dit betekent koolstof-gebaseerd - zuur met de chemische formule C3H4O3. De verbinding valt in een grote groep van organische moleculen, carbonzuren genaamd, die worden gekenmerkt door het hebben van een koolstof met een dubbele binding aan zuurstof, een enkele binding met een andere zuurstof - die zelf ook is gebonden aan een waterstof - en een enkele binding naar een andere koolstof op de structuur. Hoewel carbonzuren niet zo sterk zijn als anorganische zuren zoals zoutzuur, kunnen ze toch behoorlijk zuur zijn. Pyruvic zuur heeft een zuurgraad niet anders dan die van fosforzuur.

pyruvaat

Het enige verschil tussen pyrodruivenzuur en pyruvaat is dat het waterstofatoom op de carbonzuurgroep is gedissocieerd, wat betekent dat het verloren is gegaan. Dit laat een negatief geladen carboxylaatgroep achter, bestaande uit een koolstof met een dubbele binding aan één zuurstofatoom, een enkele binding aan een tweede zuurstof en een enkele binding aan een andere koolstof. Vanwege de zuurgraad van pyrodruivenzuur dissocieert bijna al het pyrodruivenzuur dat in het menselijk lichaam wordt gevormd onmiddellijk en wordt het als pyruvaat aangetroffen.

Vorming van pyruvaat

Je lichaam vormt pyruvaat tijdens het proces van glycolyse, legt Drs. Mary Campbell en Shawn Farrell in hun boek "Biochemistry." Glycolyse betekent letterlijk "suikersplitsing" en dat is wat cellen doen wanneer ze beginnen met het verbranden van glucose en andere suikers voor energie. Elke glucosemolecule splitst zich in twee pyruvaatmoleculen. Dit proces genereert een zeer kleine hoeveelheid energie, maar het is mogelijk om pyruvaat verder af te breken om meer energie op te leveren.

Gebruik van Pyruvate

Als je heel hard aan het werken bent - bijvoorbeeld tijdens een sprint - krijg je niet genoeg lucht om pyruvaat af te breken, dus je zet het gewoon om in melkzuur, wat geen extra energie oplevert, leg uit aan Drs. Reginald Garrett en Charles Grisham in hun boek "Biochemistry." Als u echter voldoende lucht krijgt, kunt u pyruvaat verder verbranden en eventueel koolstofdioxide en water produceren. Dit levert een grote extra hoeveelheid energie op.