De giftigheid van jeneverbessen

Jeneverbessen worden gebruikt in de kruidengeneeskunde en smaken ook bepaalde voedingsmiddelen en gin. Hoewel ze bessen worden genoemd, maken ze deel uit van de kegel en zijn ze geen echte bes. De meeste mensen kunnen veilig jeneverbessen consumeren in de hoeveelheden die worden gebruikt in voedsel, maar sommige mensen moeten vermijden jeneverbes te consumeren in medicinale hoeveelheden.

Gebruik

Hoewel verder onderzoek nodig is om te bepalen of jeneverbes effectief is bij de behandeling van een gezondheidstoestand, gebruiken kruidkundigen het soms om menstruatie te stimuleren, als een diureticum en om blaasontstekingen te behandelen. Traditioneel werden jeneverbessen ook gebruikt voor de behandeling van urineweginfecties, hartfalen en gonorroe, volgens het Beth Israel Deaconess Medical Center.

Dosering

Spreek met uw arts voordat u jeneverbessen consumeert om ervoor te zorgen dat het veilig voor u is. De traditionele dosering voor jeneverbes besjes was tussen de 2 en 10 gram bessen of 20 tot 100 milligram etherische olie. Je kunt ook jeneverbessen maken met de bessen of de twijgen van de jeneverbesboom, de thee persen voordat je hem drinkt. Drink slechts 1 tot 2 kopjes per dag, omdat het eten van teveel jeneverbes onaangename effecten kan veroorzaken.

Bijwerkingen en contra-indicaties

Sommige mensen zijn allergisch voor jeneverbessen en ervaren allergische reacties zoals jeuk, huiduitslag, zwelling en moeite met ademhalen. Als u zwanger bent, moet u geen jeneverbessen consumeren, omdat dit ertoe kan leiden dat u een mislukking krijgt. Ook kan jeneverbes een wisselwerking hebben met lithium, dus mensen die dit medicijn gebruiken, moeten voorkomen dat ze deze bessen consumeren.

toxiciteit

Wanneer u grote hoeveelheden jeneverbessen consumeert, kan dit milde toxiciteitssymptomen veroorzaken vanwege de vluchtige oliën die het bevat, waaronder thujon, merkt North Carolina State University op. Deze symptomen zijn meestal beperkt tot diarree. Drugs.com merkt echter op dat grote doses ook nierschade, convulsies en DNA-schade kunnen veroorzaken.