Wat zijn de bijwerkingen van zuurstoftherapie?

Luchthonger is een van de meest verontrustende van alle medische symptomen. Patiënten die niet genoeg zuurstof kunnen afleiden uit de lucht die ze inademen, hebben dit symptoom. Zuurstoftherapie houdt in het leveren van een verhoogde zuurstofconcentratie aan de longen, wat ademloosheid helpt verlichten. Patiënten met acute en chronische longziekten, zoals pneumonie, cystic fibrosis en COPD, en mensen met gevorderd hartfalen hebben vaak baat bij zuurstoftherapie. Hoewel zuurstoftherapie meestal veilig en effectief is bij gebruik zoals voorgeschreven, kunnen bij sommige patiënten bijwerkingen optreden.

Een hogere vrouw legt in een ziekenhuisbed, gebruikend zuurstof. (Afbeelding: Monkey Business Images / Monkey Business / Getty Images)

Neusirritatie

Veel patiënten krijgen extra zuurstof door een neuscanule - flexibele plastic slangen met tanden die in de neus passen. Na verloop van tijd kan de canule de binnenkant van de neus irriteren, waardoor pijn of af en toe een bloeding ontstaat. Een nasale canule van een andere stijl of grootte, of een zuurstofmasker voor gezichtsmasker, verlicht dit probleem bij de meeste patiënten.

Verminderde ademhalingsaandrijving

Het ademhalingscentrum van de hersenen volgt niveaus van zuurstof en koolstofdioxide in het bloed. Het niveau van koolstofdioxide in het bloed dient normaal als het primaire stimulerende middel voor de ademhaling. Bij sommige patiënten met chronische obstructieve longziekte, of COPD, wordt het zuurstofgehalte in het bloed de primaire stimulator van de ademhalingsfrequentie, een fenomeen dat bekend staat als hypoxische ademhalingsaandrijving.

Bij patiënten met een hypoxische ademhalingsaandrijving kan zuurstoftherapie leiden tot depressieve ademhaling. Beginnende patiënten met een hypoxische ademhalingsaandrijving op een lage concentratie van aanvullende zuurstof helpen typisch dit mogelijk ernstige neveneffect van zuurstoftherapie te voorkomen.

Pulmonaire zuurstofvergiftiging

Als het gaat om zuurstoftherapie, kan er te veel van het goede zijn. Langdurige toediening van hooggeconcentreerde zuurstof kan de weefsels en luchtzakken in de longen beschadigen, een aandoening die bekend staat als pulmonale zuurstofvergiftiging. Het risico voor deze neveneffect van zuurstoftherapie komt vooral in het spel wanneer patiënten bij thuisbehandeling de zuurstofstroom verhogen tot een niveau hoger dan voorgeschreven.

Het risico van pulmonale zuurstofvergiftiging blijkt het hoogst bij het inademen van zuivere zuurstof gedurende enkele uren tot dagen. Hoesten is typisch het eerste symptoom van pulmonale zuurstofvergiftiging. Irritatie van de grote luchtwegen veroorzaakt door de sterk geconcentreerde zuurstof veroorzaakt dit symptoom. Bij voortdurende blootstelling kan schade aan het longweefsel leiden tot vloeistoflekkage in de luchtzakken, gepaard gaande met een steeds ernstigere kortademigheid.