Startpagina » Diseases and Conditions » Hersenstoornissen die oogtrillingen veroorzaken

    Hersenstoornissen die oogtrillingen veroorzaken

    Onregelmatige gevallen van oogtrekkingen zijn normaal, maar oogtrekkingen kunnen ook een continu of een frequent verschijnsel zijn en kunnen een symptoom zijn van een neurologische aandoening, meldt de American Psychiatric Association. Andere oorzaken van herhaald of intensief trillen van de ogen zijn alcohol en medicijnen die het neurologische systeem vertragen via de zogenaamde GABA-route. Alcohol en benzodiazepinen, een groep geneesmiddelen die Valium en Xanax bevatten, zorgen ervoor dat GABA-expressie-neuronen grote hoeveelheden GABA produceren. Dit resulteert in een significante vertraging van het neurologische systeem, wat onwillekeurige bewegingen en trekkingen van het gezicht kan veroorzaken.

    Herhaalde oogtrekkingen kunnen een symptoom zijn van een neurologische aandoening. (Afbeelding: Photodisc / Photodisc / Getty Images)

    Tourette syndroom

    Tourette-syndroom is een chronische neurologische aandoening die aanleiding geeft tot onvrijwillige motorische en vocale tics, zoals oogtrekkingen, grimassen en vocalisaties. In tegenstelling tot populaire afbeeldingen van de stoornis, is de neiging om vloekwoorden te herhalen geen algemeen effect van het Tourette-syndroom. Het Tourette-syndroom wordt vaak behandeld met anti-psychotische medicatie. Dit vermindert de tics tot op zekere hoogte maar kan ook als een kalmerend middel werken. Een effectievere manier om tics te verminderen, is om een ​​type cognitieve gedragstherapie te ondergaan die 'uitgebreide gedragsinterventie voor tics' wordt genoemd, of CBIT, meldt een UCLA-onderzoeksteam in de uitgave van 19 mei 2010 'Journal of the American Medical Association'. " De onderzoekers hebben willekeurig CBIT en andere vormen van counseling toegewezen aan 126 kinderen en adolescenten met ernstige gevallen van het syndroom van Gilles de la Tourette, en vonden dat CBIT leidde tot een significantere vermindering van het voorkomen van tics dan alternatieve behandelingen.

    Bell's Palsy

    De verlamming van Bell is een soort gezichtsverlamming die ontstaat wanneer de zevende hersenzenuw, die de beweging van de gezichtsspieren regelt, gewond raakt. Het veroorzaakt vaak kwijlende, hangende oogleden en motortics, zoals oogtrekkingen en trekkingen van het gezicht. Onderzoekers geloofden vroeger dat het Herpes-virus de oorzaak was van Bell's verlamming. Uit een Cochrane-meta-analyse van eerdere gegevens blijkt echter dat antivirale middelen die worden gebruikt om koortslippen en genitale herpes te behandelen geen significant effect hebben op de verlamming van Bell, wat twijfel doet rijzen over de hypothese dat herpes een trigger is voor deze aandoening. De bevindingen werden gepubliceerd in de uitgave van "Cochrane Database of Systematic Reviews" van november 2009.

    dystonie

    Dystonia is een neurologische aandoening die meestal resulteert in repetitieve bewegingen, abnormale houdingen, draaien of gezichtstics, inclusief oogomschakeling. Dystonie kan geboortegerelateerd zijn of het gevolg zijn van vergiftiging, infectie of drugsmisbruik. Mensen met de erfelijke vorm van Dystonia hebben een defect aan het DYT1-gen, wat leidt tot misvormingen van het eiwit torsineA, dat beschermt tegen celstress, meldt een onderzoeksteam in de kwestie van 10 maart 2010 van "Disease Models & Mechanisms." Het team ontdekte dat ampicilline, een medicijn in de penicillinegroep, torsinA kan activeren en vroegtijdige spiersamentrekkingen kan voorkomen.

    Ziekte van Parkinson

    De ziekte van Parkinson is een neurologische aandoening die leidt tot tremor, oogtrekkingen, posturele onbalans en problemen bij het initiëren van beweging. Op moleculair niveau treedt Parkinson op als gevolg van een verzwakking van de activiteit van microRNA's, moleculen die helpen bij de productie van eiwitten door cellen. De bevindingen zijn gepubliceerd in de uitgave van Nature van 29 juli 2010. Wanneer de activiteit van de microRNA's wordt aangetast, neuronen die helpen bij de productie van dopamine voortijdig sterven, en dit veroorzaakt een probleem bij het initiëren en controleren van de motorische activiteit, vonden de Stanford-onderzoekers.