Abdominale chirurgie Postoperatieve complicaties

Elke patiënt die een chirurgische ingreep ondergaat, loopt het risico complicaties te ontwikkelen, zoals bloedingen, infecties, ademhalingsproblemen en het ontwikkelen van bloedstolsels in de benen die naar de longen kunnen reizen. De waarschijnlijkheid van het ontwikkelen van postoperatieve complicaties hangt af van de leeftijd en de algemene gezondheid van de patiënt, het type anesthesie, de plaats van de operatie en de urgentie van de procedure. Abdominale procedures, waaronder verwijdering van de galblaas, appendectomie en darmchirurgie, kunnen een verscheidenheid aan postoperatieve complicaties met betrekking tot de operatieplaats veroorzaken.

Chirurgen die op een patiënt opereren (Afbeelding: Keith Brofsky / Photodisc / Getty Images)

Pulmonale complicaties

Pulmonale of longcomplicaties, waaronder atelectase, pneumonie, respiratoir falen, spasme van de ademhalingsbuizen of verergering van reeds bestaande aandoeningen, kunnen voorkomen na vele soorten chirurgische ingrepen. Echter, procedures met betrekking tot de buik, borst of aorta dragen het hoogste risico, volgens Gerald Smetana, M.D., in een rapport gepubliceerd in de november 2009 uitgave van "Cleveland Clinic Journal of Medicine." Bovenbuikprocedures, zoals verwijdering van galblaas, resulteren in meer pulmonale complicaties dan gynaecologische operaties.

Darmobstructie

Een darmobstructie voorkomt dat de darmen goed werken, met uitzetting, overgeven, misselijkheid, buikpijn en krampen tot gevolg. Abdominale chirurgie kan ervoor zorgen dat de dunne darm verlamd raakt tijdens de vroege postoperatieve periode, een aandoening die paralytische ileus wordt genoemd, volgens MedlinePlus. De behandeling omvat lopen en soms het inbrengen van een neussonde om de darm te laten rusten. Verklevingen of littekenweefsel kunnen zich in het lichaam vormen na een buikoperatie, waardoor een mechanische darmobstructie ontstaat. Deze aandoening blokkeert het spijsverteringsproces en kan chirurgische correctie vereisen.

Urineretentie

Postoperatieve urineretentie, veroorzaakt door spasmen van de blaassfincter, komt het meest voor na lagere abdominale, rectale, anale of vaginale procedures, volgens Sandra M. Nettina, M.S.N., in de 2010-editie van de "Lippincott Manual of Nursing Practice". Epidurale of spinale anesthesie verhoogt het risico op urineretentie. Mannen hebben meer kans op retentie, omdat de lengte van de urethra de weerstand tegen urinestroom verhoogt. Katheterisatie kan nodig zijn als de blaas opgezwollen raakt.

Wond Dehiscentie

Wond dehiscentie, een falen van de hechtingen, kan optreden tussen vijf en acht dagen na een buikoperatie, volgens Nettina. Deze noodsituatie kan worden veroorzaakt door overmatige druk op de wond door hoesten, hikken, overgeven of uitzetten; ontoereikende of strakke hechtingen; wond infectie; diabetes; slechte voeding of hematoom. De patiënt klaagt over het gevoel dat de wond kan openen en voert plotseling vloeistof af. Dehiscentie van een darmwond kan evolueren tot een uitholling, een aandoening waarbij de darmen door de geopende wond uitsteken.