Een stinkende vaginale ontlading tijdens de zwangerschap

Verhoogde vaginale afscheiding is een veel voorkomende klacht tijdens de zwangerschap en is het gevolg van fluctuerende hormonen en verhoogde bloedcirculatie in het vaginale gebied. Zwaardere afscheiding kan tijdens de zwangerschap zonder zorgen voorkomen. Een zwangere vrouw moet echter medische hulp inroepen als de vaginale afscheiding stinkt, van helder of wit in groen of geel verandert, of als het vaginale gebied jeuken of geïrriteerd raakt. Dit zijn tekenen van een mogelijke vaginale infectie en die behandeling vereisen.

Types

Er zijn twee soorten vaginale infecties met symptomen die een stinkende afscheiding-bacteriële vaginose, of BV, en een schimmelinfectie omvatten. BV treedt op wanneer normale bacteriën in de vagina uit balans raken. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention is BV de meest voorkomende vaginale infectie bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd, wiens symptomen zware ontlading omvatten die in kleur kan veranderen, een sterke en bijna visachtige geur, pijn en jeuk of verbranding tijdens urineren.

Gelijkaardig aan BV, zijn de gistbesmettingen gemeenschappelijk ook tijdens zwangerschap. Ze worden veroorzaakt door een overgroei van de Candida albicans-bacterie en artsen gebruiken vaak de term 'candidiasis' bij het bespreken van gistinfecties. Zwangere vrouwen zijn bijzonder gevoelig voor schimmelinfecties, volgens American Pregnancy.org. Symptomen zijn gelige afscheiding met een gist of broodachtige geur, jeuk en irritatie.

Diagnose

Hoewel een vrouw zowel BV als een gistinfectie vaak alleen op basis van symptomen kan herkennen, zegt Blue Cross Blue Shield of Massachusetts dat een zorgverlener een diagnose moet bevestigen door vaginale vloeistof te analyseren. Laboratoriumtests op een vaginaal vochtmonster zijn op zoek naar specifieke bacteriën. Op basis van het gevonden type bacteriën wordt een diagnose gesteld.

Waarschuwingen en zorgen

Indien onbehandeld, kunnen BV-bacteriën de uterus en eileiders verspreiden en infecteren, waardoor bekkenontsteking of PID wordt veroorzaakt. Een voorgeschiedenis van PID is een van de risicofactoren voor een buitenbaarmoederlijke ectopische zwangerschap. Bovendien vermeldt de CDC dat zwangere vrouwen met BV een verhoogd risico hebben op vroegtijdige of lage bevalling.

Hoewel zeer ongemakkelijk, vormen schimmelinfecties geen grote bedreiging voor de gezondheid van de foetus, volgens Blue Cross Blue Shield uit Massachusetts. Een baby die wordt afgeleverd aan een moeder met een onbehandelde gistinfectie kan een spruw ontwikkelen, die geen ernstige complicaties oplevert en gemakkelijk kan worden behandeld.

Behandeling

De behandeling met BV is vooral kritiek tijdens de zwangerschap en de CDC beveelt aan om elke vrouw met een voorgeschiedenis van voortijdige of lage bevalling te controleren en te behandelen, ongeacht de symptomen. Zowel metronidazol en clindamycine kunnen BV tijdens de zwangerschap veilig behandelen.

Gistinfecties vereisen een volledige kuur met schimmeldodende medicijnen en artsen laten zwangere vrouwen vaak zelf behandelen met een vrij verkrijgbaar product.

het voorkomen

American Pregnancy beveelt aan bubbelbaden, geurende vrouwelijke producten, tampons en douchen te vermijden, omdat deze de normale balans van bacteriën tijdens de zwangerschap kunnen onderbreken. Bovendien kan het vaginale gebied droog gehouden worden door het veranderen van vochtige kleding en het drogen na het wassen kan infecties helpen voorkomen.