Hoe om te gaan met een gemiddeld kind

Een kind dat gemeen doet, laat zien dat er iets mis is. Zijn woede en agressie zijn symptomen van een onderliggend probleem. Het kan het gevolg zijn van een lichamelijke, ontwikkelings-, neurologische of psychische aandoening; een uiting van emotionele stress; of in sommige gevallen de uitdrukking van emoties, attitudes en gedrag die onopzettelijk of misschien doelbewust zijn geconditioneerd. Ongeacht de oorzaak, de attitudes, overtuigingen en gedragingen van gemene kinderen zijn schadelijk voor anderen en uiteindelijk zelfdestructief voor het kind. Het is in ieders voordeel om manieren te vinden om met het kind om te gaan, wat niet alleen de destructiviteit beperkt, maar hopelijk ook de onderliggende problemen die zijn misantropie voeden, wijzigt..

Een jong meisje op haar zolderkamer omringd door leuk speelgoed trekt aan het haar van haar pop. (Afbeelding: Darrin Klimek / Photodisc / Getty Images)

Stap 1

Stel duidelijke grenzen en grenzen in. Stel een strikt nultolerantiebeleid in voor verbale en fysieke agressie, plagen, treiteren en pesten. Reageer op elk geval van gemeenheid. Als de overtreding gering is, biedt u een mondelinge waarschuwing, maar laat u het ongepaste gedrag niet voortduren of escaleren. Nadat waarschuwingen zijn gegeven, ontmoet u elke vorm van gemeenheid met een gevolg. Geef het aanstootgevende kind een time-out of isoleer haar van de andere kinderen lang genoeg om haar te kalmeren.

Stap 2

Doe zo vaak als uitvoerbaar elke interventie na met een discussie. Zoek uit wat de percepties van het kind zijn van de situatie en probeer zijn motivatie te begrijpen. Laat hem praten over zijn gevoelens, zodat hij kan leren praten over woede, frustratie en wrok in plaats van het uit te voeren. Werk samen met het kind om alternatieve gedragsopties te identificeren. Vraag hem of er andere manieren zijn om met de situatie om te gaan en te praten over het gebruik van die alternatieve antwoorden. Help het kind om de onderliggende gevoelens die zijn wangedrag veroorzaken te identificeren en hem vervolgens te begeleiden naar meer adaptieve manieren om met die gevoelens om te gaan.

Stap 3

Wees een goed voorbeeld. Wees altijd respectvol tegenover het kind en tegenover anderen. Laat het kind in je eigen gedrag zien hoe je redeneren, praten en problemen oplossen kunt gebruiken om doelen te bereiken. Gebruik nooit fysieke agressie of lijfstraffen. Evenzo, niet schreeuwen, uw stem verheffen, oorlogszuchtig optreden, beledigingen gebruiken, sardonisch zijn of satire gebruiken als een verbale straf of als een strategie voor verlichting. Wees duidelijk, vastberaden en consequent in het volgen van limieten, maar behoud je empathie en begrip terwijl je de gouden regel handhaaft.

Stap 4

Wees genereus in het gebruik van beloningen voor positief gedrag. Houd het kind in de gaten en gebruik geëtiketteerde complimenten wanneer ze het soort positief gedrag vertonen waarvan u meer wilt zien. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Ik zag dat je gefrustreerd was, maar je hebt geweldig werk geleverd door respectvol te zijn en niet je humeur te verliezen."

Stap 5

Beheer mediagebruik. Als een kind gemeen tegen anderen doet en niet reageert op limieten, moet u televisie, films en gameplay controleren en beperken tot locaties die alleen geschikte modellen bieden. Sta geen blootstelling aan geweld, agressie en gebrek aan respect voor anderen toe.

Stap 6

Als de hierboven beschreven gedragsbeheerstrategieën geen significante verbetering van het gedrag met zich meebrengen, raadpleeg dan een arts, een hulpverlener of een psycholoog. Medische problemen zoals diabetes, hypoglycemie, aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD), allergieën, voedingstekorten en blootstelling aan toxines kunnen bijdragen aan verbale en fysieke agressiviteit. Evenzo kan een psychologische evaluatie kwesties als emotionele problemen, angst, depressie, ontwikkelingsstoornissen en neurologische en psychiatrische aandoeningen die kunnen bijdragen aan hardnekkigheid.