Drie plaatsen waar koolhydraten worden opgeslagen in het lichaam
Koolhydraten zijn de meest efficiënte brandstofbron van uw lichaam en het is de enige bron van brandstof voor bepaalde vitale weefsels zoals uw hersenen en bloedcellen. Daarom heeft je lichaam manieren om de koolhydraten die je eet op te slaan voor toekomstig gebruik. Deze koolhydratenopslag is met name kritisch voor situaties waarin uw lichaam geen snelle toevoer van eenvoudige suikers heeft - zoals na een nacht vasten - of als u veel brandstof verbrandt, zoals tijdens oefeningen met hoge intensiteit. Je lichaam bewaart koolhydraten in de vorm van glycogeen in je lever en spieren. Bovendien zet je lichaam overtollige koolhydraten om in vetweefsel.
Twee kommen deegwarenmarinara op een lijst. (Afbeelding: Elena Elisseeva / Hemera / Getty Images)Digestie en absorptie van koolhydraten
Je dieet bestaat uit eenvoudige en complexe koolhydraten. Eenvoudige koolhydraten, zoals die in witte tafelsuiker, bestaan uit een of twee suikermoleculen, terwijl de complexe koolhydraten in volle granen en aardappelen tot een miljoen suikermoleculen bevatten. Enzymen die in uw speeksel worden afgescheiden, breken de complexe koolhydraten af in eenvoudige twee-suikerkoolstofmoleculen in uw mond. Je alvleesklier en dunne darm scheiden ook enzymen af om de twee-suiker koolhydraten verder te breken in koolhydraten met enkel suikergehalte. Cellen in uw dunne darm absorberen deze suikers in de bloedbaan, waar ze naar uw spieren, lever, hersenen en andere lichaamsweefsels reizen om een efficiënte brandstof voor de celfunctie te leveren. De suikers die niet onmiddellijk nodig zijn, worden bewaard voor later gebruik.
Leverglycogeen
Glycogeen dat in je lever wordt opgeslagen, dient voornamelijk om je bloedsuikerspiegel te handhaven tijdens een nacht vasten. Veranderingen in de bloedsuikerspiegel activeren of deactiveren bepaalde hormonen zoals insuline, glucagon en epinefrine om enzymen te signaleren om de glycogeensynthese of afbraak te stimuleren, afhankelijk van uw brandstofstatus. Bijvoorbeeld, een lage bloedsuikerspiegel van een nacht vasten resulteert in een hoge glucagon, lage insuline en hoge epinefrine om de glycogeenafbraak te verhogen om de bloedglucose te handhaven en weefsels van brandstof te voorzien. Als alternatief verhoogt de hoge bloedglucose van een koolhydraatrijke maaltijd de insuline, die glycogeensynthese en opslagenzymen activeert.
Spierglycogeen
Het grootste deel van de totale hoeveelheid glycogeen in uw lichaam zit in uw spier. In tegenstelling tot leverglycogeen neemt de afbraak van spierglycogeen niet toe, vooral als gevolg van het feit of u nuchter bent. In plaats daarvan neemt de afbraak van spierglycogeen toe als reactie op de vraag van uw spieren naar ATP of adenosinetrifosfaat voor cellulaire energie. De vraag is vooral hoog tijdens oefeningen met hoge intensiteit, zoals sprinten of gewichtheffen, die alleen koolhydraten als brandstof kunnen gebruiken. Verhoogde insulinespiegels van een koolhydraatrijke maaltijd verhogen echter de opname van glucose in de spieren, waardoor de ATP-synthese wordt verhoogd, de vraag naar spiercellen wordt verminderd en glycogeensynthese-enzymen in staat worden gesteld glycogeen te vormen.
Koolhydraten opgeslagen in vetweefsel
Bovendien kunnen bepaalde intermediaire moleculen in carbmetabolisme worden omgezet in vet en worden opgeslagen in vetweefsel. Nadat u koolhydraten met enkel suikergehalte in de bloedbaan hebt opgenomen, moeten uw weefsels de suiker verder afbreken tot ATP, een vorm van energie die uw cellen kunnen gebruiken. Dit proces omvat meerdere enzymatische reacties in de mitochondriën. Afhankelijk van hoeveel energie je nodig hebt, kunnen sommige van de tussenliggende moleculen van dit proces worden getransporteerd en omgezet in triglyceriden in je vetweefsel. Als uw energievraag laag is en de suikertoevoer hoog is, bijvoorbeeld als u tv kijkt en verschillende reepjes eet, kunnen de extra suikers het afbraakproces beginnen, maar uiteindelijk worden getransporteerd en opgeslagen als vetweefsel..
