Delen van de hersenen die het gezichtsvermogen bepalen

Zicht is een complexe functie van de hersenen die zich uitstrekt van de voorkant tot de achterkant van het hoofd. Om zicht te produceren, vangen de ogen informatie op en sturen deze door de oogzenuw om te worden verwerkt door de occipitale lob. Het brein bevat ook andere informatie, zoals sensorische stimuli, om te resulteren in de aanbrenging van het gezichtsvermogen, zoals het oppakken van een object. Problemen met zicht, zoals gezichtsverschillen, kunnen het gevolg zijn van schade aan specifieke delen van de hersenen.

Een man kijkt naar het uitzicht vanuit een loket. (Afbeelding: Purestock / Purestock / Getty Images)

Optische zenuw

Wanneer licht het netvlies in het oog bereikt en een beeld wordt gecreëerd, beweegt het door de oogzenuw naar de rest van de hersenen. De oogzenuw is de tweede hersenzenuw en is de verbinding tussen de hersenen en de ogen. Schade aan de oogzenuw verhindert dat informatie vanuit de ogen naar de rest van de hersenen wordt gestuurd. De Canadese instituten voor gezondheidsonderzoek stellen dat informatie van het linkeroog naar de rechterhelft gaat en vice versa; dit komt omdat de oogzenuw kruist bij de optische chiasm, waardoor de oogzenuw van elk oog zijn informatie naar de andere kant van de hersenen stuurt.

Occipitale kwab

Zodra de informatie van de oogzenuw naar de rest van de hersenen gaat, wordt deze naar de occipitale kwab gezonden, waar het gezichtsvermogen wordt verwerkt. De achterhoofdskwab bevindt zich in de achterkant van de hersenen, boven het cerebellum, en vormt het centrum van het visuele waarnemingssysteem, volgens het Centrum voor Neurovaardigheden. Elk halfrond heeft zijn eigen achterhoofdskwab; daarom verwerkt elke occipitale kwab de informatie die naar dat specifieke halfrond is verzonden. De occipitale lob regelt hoe een persoon het zicht waarneemt, dus schade aan deze hersensectie kan resulteren in visuele snijwonden en problemen bij het identificeren van kleur of beweging van een object.

Visuele cortex

Het laatste deel van de hersenen dat betrokken is bij het gezichtsvermogen is de visuele cortex, waar sensorische en motorische informatie is geïntegreerd met het gezichtsvermogen. De Canadese Institutes of Health Research stelt dat er meerdere visuele routes betrokken zijn. Het ventrale visuele pad bepaalt bijvoorbeeld hoe een persoon objecten identificeert, terwijl het dorsale visuele pad de visuele motorrespons van een persoon op objecten bestuurt. Met andere woorden, de visuele cortex stelt u in staat om te realiseren dat u bijvoorbeeld naar een plaat kijkt en kunt hem dan oppakken.