Normale genezing van littekens en blaren
Als uw oppervlakkige contact met de externe omgeving, is uw huid gevoelig voor blaren, snijwonden, schaafwonden en andere wonden. De complexe cellulaire gebeurtenissen die gepaard gaan met huidgenezing beginnen bijna onmiddellijk nadat u een verwonding hebt opgelopen. Blaren en andere wonden die zich buiten het oppervlak van uw huid uitstrekken, vormen littekens als onderdeel van het genezingsproces. De grootte en ernst van een blaar beïnvloedt de tijd die nodig is om het letsel te genezen en de hoeveelheid littekens die optreedt.
Diepe blaren laten kenmerkend littekens achter ondanks normale genezing. (Afbeelding: stocksnapper / iStock / Getty Images)Huidstructuur
Een beetje weten over de structuur van de huid zal u helpen het normale genezingsproces van blaren en littekenvorming te begrijpen. Je huid bestaat uit twee gebieden, de buitenste opperhuid en de onderliggende dermis. De epidermis bestaat voornamelijk uit lagen huidcellen of keratinocyten. De epidermis bevat geen bloedvaten.
De dermis voedt en ondersteunt de epidermis; het bevat bloedvaten, zenuwen en bindweefselcellen die fibroblasten worden genoemd. Collageen en andere proteïnen geproduceerd door de fibroblasten blijken belangrijk in littekenvorming en wondgenezing.
Ontsteking
Ontsteking is de eerste stap in het normale genezingsproces van blaren. De weefselbeschadiging die blaarvorming veroorzaakt, veroorzaakt de afgifte van chemische boodschappers, die het lichaam waarschuwen dat een verwonding is opgetreden. Gespecialiseerde witte bloedcellen verplaatsen zich naar de plaats van de blaar om dode huidcellen te verwijderen en het gebied te beschermen tegen infectie. De bloedstroom naar het gewonde gebied neemt toe en de bloedvaten worden lek, wat leidt tot zwelling rond de blaas en een kortstondige toename van vloeistof in de blisterholte.
Mogelijke oplossing
De diepte van de huidlaagscheiding met een blaar bepaalt de volgende stap in het genezingsproces. Kleine, oppervlakkige blaren beperkt tot de epidermis genezen vaak binnen een paar dagen wanneer de vloeistof weer wordt opgenomen in uw bloedbaan. Er treedt geen litteken op met oppervlakkige epidermale blaren. Blaren die geassocieerd zijn met schade aan de basale laag van de opperhuid of de diepere dermis hebben meer tijd nodig om op te lossen, omdat er aanvullende genezingsprocessen moeten plaatsvinden.
Vervanging
Diepe blaren vorderen van ontsteking tot de volgende stap in het genezingsproces, de proliferatieve fase. Nieuwe huidcellen worden in een hoog tempo geproduceerd om diegenen te vervangen die door het letsel zijn gedood. De tijd die nodig is om voldoende nieuwe huidcellen te produceren, varieert, afhankelijk van de grootte van de blisterverpakking. Voortschrijdende leeftijd vertraagt de productie van huidcellen en verlengt de genezingsduur. Slechte circulatie en ondervoeding vertragen ook de wondgenezing. Het ontwikkelen van een infectie in een blister verlengt het genezingsproces en kan het gebied van weefselbeschadiging vergroten. Het is daarom meestal het beste om geen blaar te doorboren, omdat de opening een toegangsweg voor bacteriën biedt.
Collageen en littekenvorming
Als vervanging van de huidcellen optreedt, produceren fibroblasten in de dermis collageen. Dit vezelige eiwit vult het beschadigde gebied en vormt een matrix waarop nieuwe huidcellen zich op één lijn bevinden. Het collageen gevormd tijdens het genezingsproces vormt de primaire component van een litteken. Met kleine blaren kan litteken nauwelijks merkbaar zijn.
Remodeling en rijping
Nieuw littekenweefsel blijft veranderingen ondergaan nadat de andere processen van normale blistergenezing zijn afgerond. Modificatie van een nieuw litteken, bekend als het hermodelleren van littekens, kan maanden tot jaren aanhouden, afhankelijk van de diepte en de ernst van de blisterverpakking. De collageenstrengen van een helende blaar vormen verknopende bindingen naarmate het litteken ouder wordt, waardoor de beschadigde huid meer kracht krijgt. Littekens nemen af naarmate ze volwassen worden, en daarom krimpen ze na verloop van tijd. Het littekenrijpingsproces probeert het geblesseerde gebied te herstellen tot een toestand die de normale huid dicht benadert. De kracht van een volwassen litteken is echter aanzienlijk minder dan die van een normale huid.
