Wat is een dopamine-antagonist?

Een dopamine-antagonist is een chemische stof, medicijn of medicijn dat de door dopamine gestimuleerde werkingen voorkomt. Dopamine is een natuurlijk geproduceerde chemische stof in het lichaam die zich bindt aan regio's in de hersenen om emoties en beweging te helpen reguleren. Dopamine-antagonisten verstoren de activiteit van dopamine door dopaminebindingsplaatsen te blokkeren zonder ze te activeren. Deze medicijnen worden gebruikt om verschillende aandoeningen te behandelen.

Dopamine-antagonisten worden het meest gebruikt voor psychiatrische aandoeningen. (Afbeelding: Purestock / Purestock / Getty Images)

Gemeenschappelijke dopamine-antagonisten

De meeste dopamine-antagonisten worden gebruikt als medicatie voor psychiatrische stoornissen zoals schizofrenie, psychose en soms depressie. Haloperidol (Haldol), chloorpromazine en risperidon (Risperdal) zijn klassieke dopamine-antagonisten die worden gebruikt om de symptomen van psychose te behandelen - een mentale toestand waarin een persoon het contact met de realiteit verliest. Olanzapine (Zyprexa) is een nieuwere dopamine-antagonist die gewoonlijk wordt voorgeschreven voor schizofrenie. Dopamine-antagonisten kunnen ook worden gebruikt voor minder vaak voorkomende gezondheidsproblemen, zoals het Tourette-syndroom. Metoclopramide (Reglan) is een dopamine-antagonist die is goedgekeurd voor gebruik voor de behandeling van enkele gevallen van ernstige zure reflux, of gastro-oesofageale refluxziekte, en langzame maaglediging veroorzaakt door diabetische zenuwbeschadiging.

Dopamine-antagonisten en psychiatrische aandoeningen

Het is een aloude theorie dat dopamine-overactiviteit of overgevoeligheid een rol speelt bij schizofrenie, psychose en hallucinaties. Van de dopamine-antagonisten die worden gebruikt voor psychose en hallucinaties wordt aangenomen dat ze werken door specifiek te binden aan de dopaminereceptoren die zich bevinden in een gebied in de buurt van de voorkant van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het integreren van emoties, perceptie van de omgeving en zelfbeheersing. Wanneer de dopamine-antagonisten binden aan de receptoren, voorkomen ze dat dopamine zich bindt en daardoor overmatige dopamine-effecten uitoefenen waarvan wordt aangenomen dat ze - op zijn minst gedeeltelijk - bijdragen aan de symptomen.

Dopamine Antagonisten en Stemming

Dopamine-antagonisten worden soms gebruikt met traditionele antidepressiva bij de behandeling van ernstige, aanhoudende depressie. Bijvoorbeeld, een medicijn op recept dat een combinatie van de dopamine-antagonist olanzapine en het antidepressivum fluoxetine (Symbyax) bevat, is door de Amerikaanse Food and Drug Administration goedgekeurd voor therapieresistente depressie en depressieve episodes die geassocieerd zijn met een bipolaire stoornis. Als een arts een dopamine-antagonist voor depressie voorschrijft, betekent dit niet noodzakelijk dat de persoon ook lijdt aan hallucinaties of psychotische symptomen.

Dopamine-antagonisten bij het Tourette-syndroom

Het Tourette-syndroom is een aandoening waarbij mensen last hebben van tics. Deze ongecontroleerde, snelle, zich herhalende spierbewegingen kunnen extreem moeilijk beheersbaar, sociaal gênant en potentieel fysiek beperkend en pijnlijk zijn. Er zijn maar weinig behandelingsopties beschikbaar en dopamine-antagonisten hebben enige verlichting gegeven bij sommige mensen voor wie andere therapievormen niet effectief waren. Pimozide (Orap) is de meest gebruikte dopamine-antagonist voor Tourette-syndroom-tics. Een onderzoeksartikel gepubliceerd in het nummer van januari 2014 van "Clinical Neuropharmacology" meldde dat een nieuwe dopamine-antagonist, ecopipam, ook werkzaam was in een kleine studie. Vanaf het moment van publicatie is ecopipam niet goedgekeurd door de FDA.

Dopamine-antagonisten voor hik, braken en migraine

Extreme gevallen van hik, braken of migraine kunnen reageren op de werking van dopamine-antagonisten. Voorbeelden van geneesmiddelen die voor deze medische problemen worden gebruikt, zijn prochloorperazine (Compazine) en chloorpromazine. Effecten kunnen het gevolg zijn van dopaminereceptoren in het spijsverteringsstelsel, hoewel deze symptomen vaak optreden als gevolg van een verwonding of irritatie van de nervus vagus, die functies van het hart, de longen en het spijsverteringsstelsel regelt..

Bijwerkingen

Vaak voorkomende bijwerkingen van geneesmiddelen tegen dopamine-antagonisten zijn stijve bewegingen die lijken op de ziekte van Parkinson, tremoren, vermoeidheid en onregelmatigheden in de hormonen van het voortplantingssysteem..