Normale zuurstofniveaus met behulp van een pulsoximeter

Zorgverleners moeten vaak weten hoe goed uw longen functioneren bij het overbrengen van zuurstof naar uw bloed. Cellen, weefsels en organen hebben zuurstof nodig om te functioneren, en gebrek daaraan kan een hele reeks complicaties in uw lichaam veroorzaken. Terwijl het testen van arterieel bloed een nauwkeurige meting van bloedoxygenatie geeft, biedt pulsoximetrie een minder invasieve, pijnloze manier om zuurstofniveaus te meten.

Normale zuurstofniveaus met behulp van een pulsoximeter (afbeelding: FreedomMaster / iStock / Getty Images)

Hoe pulsoxymetrie werkt

Pulsoximeters meten de hoeveelheid geoxygeneerd en gedeoxygeneerd hemoglobine in arterieel bloed, dat zuurstof van de longen naar de rest van het lichaam transporteert. Elk molecuul hemoglobine - een eiwit in de rode bloedcel - heeft 4 zuurstofmoleculen bij zich. Wanneer alle moleculen van hemoglobine 4 moleculen zuurstof bevatten, is het zuurstofsaturatieniveau 100 procent. Zuurstofrijk hemoglobine absorbeert meer infrarood licht en gedeoxygeneerd bloed meer rood licht. Een fotodetector tegenover de lichtzender op de pulsoximeter ontvangt het licht en berekent de verhouding van rood tot infrarood licht, dat het zuurstofverzadigingspercentage geeft.

Normale niveaus

Bij een gezond persoon daalt het zuurstofverzadigingsniveau in arterieel bloed tussen 95 en 100 procent, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Een waarde van minder dan 95% bij een gezond persoon met een normale longfunctie duidt op een laag zuurstofniveau in het bloed, een aandoening die medisch wordt aangeduid als hypoxemie waarvoor medisch onderzoek nodig is.

Zuurstofverzadigingsniveaus van minder dan 90 procent moeten worden beschouwd als een medisch noodgeval, WGO adviseert. Symptomen van hypoxemie, waaronder cyanose, of een blauwachtige verkleuring van de huid en slijmvliezen, zijn niet duidelijk totdat de zuurstofverzadiging daalt tot onder de 90 procent. Vroege tekenen van slechte oxygenatie omvatten snelle of moeilijke ademhaling, onverklaarbare rusteloosheid, angst of verwarring.

Oorzaken van abnormale niveaus

Veel stoornissen kunnen lager dan normale pulsoximeterwaarden veroorzaken, waaronder gezondheidsstoornissen zoals chronische obstructieve longziekte en hartfalen. Acute ademhalingsstoornissen zoals astma-aanvallen, pneumonie of een bloedstolsel in de longen veroorzaken ook lage pulsoximeterwaarden.

Lage waarden die niet gerelateerd zijn aan longaandoeningen kunnen voorkomen bij mensen met een verminderde bloedcirculatie, zoals patiënten met een zeer lage bloeddruk of stoornissen in de bloedsomloop die van invloed zijn op de bloedtoevoer naar de plaats van de pulsoximeter. Lage hemoglobinespiegels of bloedarmoede kunnen ook invloed hebben op pulsoximetrie. Kunstmatig lage waarden zijn te zien bij mensen met een donkere huid, dikke nagels of koude ledematen.

Correct gebruik van pulsoximetrie

Pulsoximeters zijn redelijk eenvoudig te gebruiken, zowel in het ziekenhuis als thuis. De sonde, die de infrarood- en roodlichtzender bevat, kan op elk deel van het lichaam worden geplaatst dat voldoende lichtdoorlatend is om het signaal door te laten en met een adequate arteriële bloedstroom. Hoewel de tenen of een vinger vaak worden gebruikt, kan de oorlel of zelfs de brug van de neus worden gebruikt als de bloedsomloop naar de vingers of tenen slecht is. De pulsoxymeter is over het algemeen ingesteld om te alarmeren als het zuurstofsaturatieniveau onder een ingestelde waarde daalt. De alarmparameters kunnen indien nodig worden gereset.

Recensie door: Tina M. St. John, M.D.