Elektrolyten voor hartkloppingen
Het hart is een spierorgaan dat buitengewoon gevoelig is voor verstoringen in de elektrolytbalans. Dit komt omdat elektrolyten nodig zijn om de elektrische activiteit van het hart te behouden. Elektrolyten worden normaal verkregen uit de voeding en worden onder normale omstandigheden door de nieren in de juiste porties in het bloed gehouden. Sommige condities kunnen een of ander elektrolyt uitputten, de balans verstoren en de elektrische activiteit van het hart beïnvloeden. Dit produceert veranderingen in de hartfunctie.
Elektrolyten zorgen voor de elektrische activiteit van het hart. (Afbeelding: Comstock / Stockbyte / Getty Images)Hartslag
Het hart is een mechanische pomp die klopt met een snelheid of ritme dat wordt gecontroleerd door elektrische activiteit. De elektrische besturing is afkomstig van zowel het autonome zenuwstelsel als het eigen intrinsieke zenuwnetwerk van het hart. Zowel de neurale controle van het hart als de individuele hartspier zelf worden beïnvloed door verschillende factoren. Een belangrijke factor is het niveau van elektrolyten in het bloed. Elektrolyten helpen het normale hartritme te behouden, maar kunnen ook problemen veroorzaken, zoals onregelmatige hartslagen, wanneer de elektrolyten niet in optimale concentraties zijn. Eén afwijking van het hartritme wordt hartkloppingen of het gevoel van onregelmatige hartslag genoemd.
Functie van elektrolyten
Elektrolyten zijn stoffen die, wanneer geplaatst in water, een elektrische lading kunnen dragen. Elektrolyten zijn vereist voor bijna elke fysiologische functie, zoals het handhaven van de waterbalans in cellen, het maken van enzymen en het creëren van energie. Twee van de belangrijkste elektrolyten tot celfunctie zijn kalium en natrium, volgens het "Textbook of Physiology." Hun relatieve verhoudingen in het bloed worden gecontroleerd door de nieren. Ook hebben verschillende celtypes hun eigen individuele besturingsmechanismen om deze twee elektrolyten in een relatief strak evenwicht te houden. Deze balans is vooral belangrijk in bepaalde weefsels die afhankelijk zijn van elektrische activiteit om goed te kunnen functioneren. Het hart is buitengewoon gevoelig voor elektrolytbalans omdat het ritme elektrisch wordt geregeld.
Kalium
Alle elektrolyten zijn belangrijk voor het behoud van de normale hartfunctie. "The Encyclopedia of Surgery" merkt op dat kalium bijzonder belangrijk is omdat kleine verschillen in de relatieve niveaus van serumkalium en andere elektrolyten, zoals natrium en magnesium, een enorm effect op het hartritme kunnen hebben. Kaliumconcentratie beïnvloedt zowel het elektrische systeem van het hart als de hartspier direct. Volgens Pediatric Critical Care Medicine, wanneer de serumgehalten van kalium onder 3,5 mEq per liter dalen, beginnen de hartcellen elektrisch onstabiel te worden. Wanneer de kaliumspiegels in het serum lager worden, 2,5 mEq per liter, wat als ernstige hypokaliëmie wordt beschouwd, kan het elektrische effect op het hart gevaarlijk zijn.
hartkloppingen
Een overmaat van een of ander elektrolyt kan een verschuiving veroorzaken in de relatieve hoeveelheden elektrolyten die nodig zijn om cellen elektrisch actief te houden. Overtollige elektrolieten kunnen ongelijkheden veroorzaken tussen de inwendige en uitwendige elektrische lading van een cel, met als gevolg een elektrische verstoring over het celmembraan. Het verwijderen van elektrolyt, zoals gebeurt met diarree, of het toevoegen van elektrolyten, zoals gebeurt met een hoog magnesiumdieet, kan ook diepgaande effecten hebben op elektrisch gestuurde organen zoals het hart. Kaliumgebrek, hypokaliëmie genoemd, kan er ook voor zorgen dat het elektrische systeem van het hart hartkloppingen produceert. Dit gebeurt meestal met ernstige hypokaliëmie. Evenzo kan te veel kalium of hyperkaliëmie het hart doen fibrilleren, wat betekent dat het elektrische systeem van het hart niet synchroon loopt, wat leidt tot snelle en onregelmatige slagen. Om het normale ritme te herstellen, vervangt u het kaliumelektrolyt hetzij intraveneus hetzij via orale toediening. Andere elektrolyten, zoals natrium, chloride, magnesium en calcium, moeten worden gecontroleerd om een goede balans met kalium te verzekeren.
