Complicaties met een L5-S1 spinale Fusion
Breuken en instabiliteit vereisen soms een chirurgische fixatie van de onderste lendewervel naar het sacrum, ook wel bekend als L5-S1-fusie. Spinale fusies, waaronder die op L5-S1, worden vaak uitgevoerd om chronische pijn gerelateerd aan spinale degeneratie of artritis te behandelen. Gegevens gepubliceerd in januari 2012 in het tijdschrift "Spine" geven aan dat het jaarlijkse aantal spinale fusies uitgevoerd in de Verenigde Staten 2,4 keer steeg van 1998 tot 2008. Potentiële complicaties van deze operaties kunnen variëren van lichte infecties tot occasionele zenuwbeschadiging of, in zeldzame gevallen, dood.
Chirurg die op een patiënt werkt (Afbeelding: Medioimages / Photodisc / Photodisc / Getty Images)Onmiddellijke Chirurgische Complicaties
Het doel van L5-S1-fusie is om te voorkomen dat beweging van de wervelkolom optreedt op plaatsen van instabiliteit of degeneratie - beweging die anders zenuwen zou kunnen beschadigen of onbeheersbare pijn zou kunnen veroorzaken. Spinale fusie kan worden bereikt met een bottransplantaat uit een botbank of het bekken van de patiënt zelf. Metalen schroeven, platen of andere hardware worden soms gebruikt om de wervelkolom te stabiliseren. Wervelfusie heeft enkele risico's gemeenschappelijk voor alle grote operaties. Deze omvatten overmatig bloeden, reacties op medicijnen of anesthesie of vorming van bloedstolsels in bloedvaten die kunnen loskomen en organen, waaronder de longen, kunnen beschadigen. Er is extra risico op verwonding van het ruggenmerg en de omliggende spinale zenuwen. Schade in het gebied van L5-S1 kan resulteren in enige mate van zwakte of gevoelloosheid in de benen. Van de meer dan 1 miljoen mensen in de Verenigde Staten die een lumbale spinale fusie ondergingen tussen 1998 en 2008, stierf ongeveer 1 op de 500 mensen. Deze grimmige statistiek omvat patiënten die een operatie hebben ondergaan vanwege ernstig trauma of instabiliteit veroorzaakt door kanker.
Pijnlijke complicaties
Operaties hebben altijd een risico op infecties, die per instelling kunnen verschillen. Van de 1.568 patiënten die betrokken waren bij een studie gepubliceerd in oktober 2010 in de "European Spine Journal," bedroeg de snelheid van diepe chirurgische infectie na spinale fusie 2,2 procent. Deze patiënten vereisten aanvullende chirurgische ingrepen samen met behandeling met antibiotica. Sommige L5-S1-fusies slagen er ook niet in om het doel van het verminderen van instabiliteit of pijn te bereiken, hoewel de snelheden variëren afhankelijk van patiëntkenmerken en chirurgische technieken. Verbeterde technieken hebben verhoogde succespercentages, maar volgens een recensie gepubliceerd in april 2009 in "Current Reviews in Musculoskeletal Medicine" fusies mislukken ongeveer 10 procent van de tijd, in sommige gevallen herhalende operaties. Of de fusie nu technisch succesvol is of niet, ongeveer 25 procent van de patiënten slaagt er niet in om de volgende fusie van de lumbale wervelkolom significant symptomatisch te verbeteren. In gevallen waar bot wordt geoogst van de patiënt om te worden gebruikt in de fusie, kan ook postchirurgische pijn op de donorplaats voorkomen.
Late complicaties
Door het fuseren van één deel van de wervelkolom wordt extra mechanische spanning verschoven naar het volgende mobiele niveau boven of onder de fusie. Daaropvolgende versnelde degeneratie en instabiliteit op het niveau naast een lumbale fusie is gebruikelijk. Een review gepubliceerd in het "Bulletin van het NYU-ziekenhuis voor gewrichtsaandoeningen" citeert in 2007 een percentage van 70 procent van aangrenzende degeneratie, zichtbaar op röntgenfoto's binnen 10 jaar na lumbale wervelfusie. Volgens de review wordt, ondanks de hoge mate van aangrenzende degeneratie, slechts ongeveer 36 procent symptomatisch en minder dan de helft hiervan vereist verdere chirurgische interventie.
Risicofactoren
Complicaties met L5-S1-fusies zullen vaker optreden in de aanwezigheid van bepaalde bekende risicofactoren. Oudere patiënten en mensen met aanvullende gezondheidsproblemen zoals diabetes of kanker lopen een groter risico op complicaties, evenals patiënten met bloedings- of stollingsstoornissen. Specifiek voor wervelkolomoperaties verhoogt het roken van sigaretten de kans dat een poging tot fusie mislukt aanzienlijk. Naast het vergroten van de kans op non-union, verhoogt roken ook de kans dat de patiënt niet tevreden is met de uitkomst van de operatie, ongeacht of de fusie technisch succesvol is.
