Abnormale Pap-uitstrijkjes en schimmelinfectie
Abnormale uitstrijkjes en schimmelinfecties zijn twee veel voorkomende bevindingen tijdens routine-gynaecologische onderzoeken, volgens de Encyclopedia of Family Health. Hoewel beide gemeenschappelijk zijn, kunnen ze een bron van ontsteltenis zijn voor vrouwen. Hoewel het uitstrijkje een test is die is bedoeld om te screenen op baarmoederhalskanker, bevestigt een resultaat dat als abnormaal is gemeld geen diagnose. Er zijn vier niveaus van abnormale resultaten die wijzen op verschillende risiconiveaus voor baarmoederhalskanker. Gistinfecties zijn gebruikelijke behandelbare infecties die worden aangetroffen bij vrouwen van alle leeftijden.
Alle vrouwen kunnen worden beïnvloed door abnormale uitstrijkjes en schimmelinfecties. (Afbeelding: Thomas Northcut / Digital Vision / Getty Images)Betekenis
Pap-uitstrijkjes zijn een vrij eenvoudige, kosteneffectieve manier voor zorgverleners om vrouwen te screenen op een verhoogd risico op baarmoederhalskanker. Wanneer een abnormaal resultaat wordt gevonden, wordt de behandelaar, afhankelijk van het type resultaat, geleid naar een beslissing van waakzaam wachten en opnieuw testen versus meer invasieve diagnostische testen. Vroegtijdige detectie van baarmoederhalskanker met een uitstrijkje kan een groot verschil maken in het vermogen van een vrouw om een goede vroege behandeling en uiteindelijke overlevingskansen te krijgen.
Het vinden van ASCUS
Het meest voorkomende abnormale resultaat van het uitstrijken van uitstrijkjes is een bevinding van ASCUS, dat "atypische plaveiselcellen van onbepaalde betekenis" betekent. Plaveiselcellen groeien aan de buitenkant van een gezonde baarmoederhals en worden meestal gevangen voor onderzoek door het uitstrijkje. ASCUS houdt in dat de geteste cellen niet helemaal normaal waren. Er zijn echter geen aanwijzingen dat de cellen precancereus zijn. Zorgverleners zullen over het algemeen beslissen om het pad van waakzaam wachten na een ASCUS-resultaat te volgen en een jaar later nog een PAP-uitstrijkje uit te voeren. ASCUS-resultaten kunnen worden gevonden in combinatie met bepaalde virussen die kanker bevorderen, zoals het humaan papillomavirus (HPV). Als dit virus wordt aangetroffen, kan de zorgverlener ervoor kiezen om verder te testen.
Squameuze intra-epitheliale laesie
Een ander mogelijk abnormaal uitstrijkje is Squamous intra-epitheliale laesie, die verder kan worden gecategoriseerd in laaggradig en hooggradig. In dit geval kunnen de cellen die zijn getest worden geclassificeerd als precancereus. Een bevinding van lage graad geeft aan dat eventuele voorstadia van cellen waarschijnlijk langzaam groeien en daarom vele jaren nodig hebben om kanker te worden. Als de cellen geclassificeerd zijn als hooggradig, is de kans groter dat kanker zich in de nabije toekomst zal ontwikkelen.
Atypische Glandulaire cellen
Atypische glandulaire cellen is het derde mogelijke abnormale uitstrijkje dat gewoonlijk wordt gemeld. Kliercellen worden gevonden in de opening van de baarmoederhals en in de baarmoeder. Een bevinding van atypische glandulaire cellen vereist verder onderzoek omdat het geen duidelijk verband heeft met de ontwikkeling van baarmoederhalskanker.
Plaveiselcelkanker of adenocarcinoomcellen zijn de meest zorgwekkende van de mogelijke abnormale uitstrijkjesuitslagen. Deze bevinding wordt gemeld als het vrijwel zeker is dat baarmoederhalskanker aanwezig is. Als dergelijke cellen worden gevonden, zal de zorgverlener onmiddellijk verdere tests voor diagnose aanbevelen.
Schimmelinfecties
Vaginale schimmelinfecties, veroorzaakt door Candida albicans, zijn een bron van schaamte en ongemak voor veel vrouwen. De symptomen omvatten dikke, witte vaginale afscheiding vergezeld van intense gewaarwordingen van jeuk in de vagina en vulva. Symptomen van schimmelinfecties treden vaak vlak voor de menstruatie op en kunnen ook worden geassocieerd met diabetes mellitus, zwangerschap, immunosuppressie en hormoonvervangingstherapie. De aanbevolen behandeling voor vaginale gistinfecties is meestal een vrij verkrijgbare antischimmelvloeistof die direct op de vagina wordt aangebracht. Als de schimmelinfectie bijzonder resistent is tegen behandeling, kan een arts een oraal antischimmelmedicijn voorschrijven.
