Wat kan stress doen met de ongeboren baby?

Met zoveel aandacht voor lichaamsverzorging en ouderschap na de bevalling, is het effect van maternale stress op een ongeboren baby nog steeds een onderwerp dat meer onderzoek en aandacht nodig heeft.

Maar de meeste artsen en onderzoekers zijn het erover eens dat maternale stress een risicovolle omgeving creëert voor het ongeboren kind.

Stressoren die de foetale ontwikkeling bedreigen

Stress is een normaal onderdeel van het leven. En de bron van stress kan sterk variëren. Typische levensstressoren zijn jongleerrelaties, verantwoordelijkheden op het werk en dagelijkse activiteiten. Er zijn ook levensveranderende stressoren, zoals verdriet, de nawerkingen van echtscheiding en verhuizing.

In het algemeen beïnvloedt stress het lichaam ongeacht de ernst. Maar chronische stress is vooral schadelijk voor het lichaam. Voor zwangere vrouwen is chronische stress niet alleen schadelijk voor hun lichaam, het is ook schadelijk voor hun ongeboren kinderen.

De intrauteriene omgeving

In een onderzoek door Columbia University Medical Center naar maternale stress werd bevestigd dat de prenatale periode een kwetsbare tijd is voor een ongeboren baby.

Gedurende deze tijd heeft de foetus een verhoogd risico op neurologische ontwikkelingsstoornissen en een slechte emotionele aanpassing. Vrouwen die waren blootgesteld aan verschillende stressoren - traumatisch, gemeenschappelijk of chronisch - veroorzaakten problemen voor de prenatale ontwikkeling. Kinderen blootgesteld aan deze stressoren bleken later een verminderd cognitief vermogen, stemmingsstoornissen en autisme te hebben.

Lange termijn effecten van stresshormonen

Prenatale blootstelling aan maternale stress kan langetermijneffecten hebben. Het stresshormoon, cortisol, wordt bijvoorbeeld overgedragen van moeder op foetus via de placenta. Onderzoekers van de universiteit van Denver ontdekten dat ongeboren kinderen die werden blootgesteld aan hogere cortisolspiegels gevoeliger waren voor stress als baby's. En als peuters waren ze angstiger dan hun leeftijdsgenoten.

Toen deze zelfde kinderen tussen de leeftijd van 6 en 9 werden getest, bleken ze grotere amygdalas te hebben in vergelijking met kinderen van hun leeftijd die niet waren blootgesteld aan stress in de baarmoeder.

Prenatale stressoren verminderen

Spreek altijd met uw verloskundige over alle uitdagingen die u tijdens uw zwangerschap kunt tegenkomen, zodat uw baby nauwlettend in de gaten wordt gehouden. Uw verloskundige zou kunnen voorstellen dat u een professional in de geestelijke gezondheidszorg ontmoet als u ernstige stress ondervindt die mogelijk van invloed kan zijn op u en uw ongeboren kind.

Uw arts kan ook tips voor zelfzorg voorstellen. In dergelijke gevallen wordt u gevraagd om activiteiten te ondernemen die u leuk vindt: wandelen, zwemmen, vrienden ontmoeten of hobby-interesses ontwikkelen. De American Psychological Society suggereert ook meditatie en het loslaten van spanning door middel van glimlachen en lachen.

Je kent jezelf het beste; doe wat je helpt je stressniveau te verlagen.

Onthoud altijd dat als u in een situatie van misbruik verkeert, u en uw baby er baat bij hebben als u hulp zoekt.