Wat zijn de behandelingen voor gezichtstrommels?
Knipperen, trillen van de gezichtsspieren of herhaalde bewegingen van de mond vallen allemaal onder de classificaties van tics. Sommige kinderen ervaren deze tics als onderdeel van de ontwikkeling van hun kinderjaren. De New York Times meldt dat maar liefst een kwart van alle kinderen gezichtstics ervaart. Deze voorbijgaande tics verdwijnen vanzelf in de loop van de tijd, volgens de Universiteit van Maryland Medical Center. Echter, chronische gezichtstics kunnen een teken zijn van ernstiger medische problemen, waaronder het syndroom van Gilles de la Tourette.
Arts die jonge vrouw een recept schrijft (Afbeelding: undrey / iStock / Getty Images)Ontspanning
Stress kan bijdragen aan tics, dus artsen raden af om aandacht te vragen voor tics of een persoon erover te zeuren. Tics zijn onwillekeurige spierspasmen en kunnen niet door wil worden beheerst. The New York Times meldt dat het verminderen van stress in de omgeving tics kan verminderen en hen kan helpen om helemaal weg te gaan.
geneesmiddel
Het uitschakelen van tics kan soms worden bestreden met medicijnen die de opname van dopamine door de hersenen blokkeren. Uw arts kan risperidon of pimozide voorschrijven. Bijwerkingen van deze geneesmiddelen kunnen zijn: gevoeligheid voor warmte en koude, problemen met slikken en verhoogde bloedsuikerspiegel.
Chirurgie
De Universiteit van Michigan meldt dat Deep Brain Stimulation, een chirurgische techniek waarbij elektroden in de hersenen worden geïmplanteerd, veelbelovend is gebleken voor de behandeling van tic disorder bij volwassenen. Elektrische stroom die naar deze elektroden wordt gestuurd, reguleert de hersenactiviteit en vermindert teken.
psychotherapie
Sommige mensen kunnen leren hun teken te beheersen met psychotherapieën zoals gedragsverandering of een techniek die bekend staat als gewoontenomkering. In gewoonte-omkering leert de therapeut de tic-lijder te identificeren wanneer een tic gaat plaatsvinden om een ander gedrag voor de tic te vervangen. Deze concurrerende reactie is meestal minder storend en sociaal acceptabeler dan de tic. Bijvoorbeeld, in plaats van een snel knipperend oog, kan een persoon zich concentreren op het sluiten van zijn ogen en deze enkele seconden gesloten houden.
