Wat zijn de oorzaken van gele transpiratie?
Onooglijke gele zweetvlekken zijn een veel voorkomend en irritant probleem. Transpiratie functioneert in de eerste plaats om je lichaam te koelen, omdat zweet van je huidoppervlak verdampt. Je lichaam transpireert als reactie op hoge omgevingstemperaturen, lichaamsbeweging, bepaald voedsel en emotionele of seksuele opwinding. Zweet is normaal gesproken kleurloos, maar kan een gelige kleur krijgen als gevolg van interactie met bacteriën of chemicaliën op het huidoppervlak of uw kleding. Een zeldzame aandoening die chromhidrose wordt genoemd, veroorzaakt gekleurd zweet, dat geel, groen, blauw of een andere tint kan zijn.
Wat zijn de oorzaken van gele transpiratie? (Afbeelding: deeepblue / iStock / Getty Images)Weefselkleuring
Wanneer u gele zweetvlekken op een shirt ziet, meestal in de oksel, vermoedt u dat dit te wijten is aan geel zweet. Maar dit is zelden het geval. Gele zweetvlekken komen meestal voor als gevolg van een chemische reactie tussen kleurloos zweet en chemicaliën van uw deodorant of anti-transpirant - vooral aluminium. Afbraak van vetten en eiwitten in het zweet door bacteriën en schimmels die normaal op je huid aanwezig zijn en die naar je kleding worden overgebracht, kan ook bijdragen aan de vorming van gele zweetvlekken. Stappen die u kunt nemen om het voorkomen van die gevreesde gele okselvlekken te verminderen zijn onder meer: - het witwassen van uw kleding zo snel mogelijk na het dragen - het niet aanbrengen van overtollig transpiratiewerend middel of deodorant - zodat uw transpiratiewerend middel of deodorant kan drogen voordat u uw shirt opzet - - overschakelen naar een aluminiumvrije deodorant
Aprocrine Chromhidrosis
Chromhidrose is een zeldzame aandoening die veroorzaakt dat een persoon gekleurde transpiratie produceert. Deze aandoening treft meestal alleen de apocriene zweetklieren, die beperkt zijn tot de oksels, liezen, het tepelgebied van de borsten, de oogleden en het gebied rond de neus. Deze zweetklieren functioneren pas in de puberteit. Met chromhidrose bevat het zweet geproduceerd door de apocriene klieren een geelachtig bruin pigment dat lipofuscine wordt genoemd. Mensen met deze aandoening scheiden meestal geel zweet af, maar het kan groen, blauw of zwart zijn als gevolg van aanvullende chemische modificatie van de lipofuscine. De oorzaak van chromhidrosis blijft onbekend.
Eccrine Chromhidrosis
Eccriene zweetklieren komen voor op vrijwel alle delen van de huid en worden volledig functioneel op de leeftijd van 2 maanden. Deze zweetklieren zijn veel talrijker dan de klieren van het procédé en produceren het meeste transpiratievocht dat door uw lichaam wordt afgescheiden. Eccriene chromhidrose is zelfs zeldzamer dan de apocriene vorm van de aandoening. Dit komt meestal door de ophoping van kleurstoffen of andere gepigmenteerde chemicaliën in het lichaam. Gele eccriene chromhidrose kan optreden bij ernstige leveraandoeningen, wat resulteert in zeer hoge niveaus van het geelgekleurde chemische bilirubine in het lichaam. De medicatie phenazopyridine (Pyridium) kan ook gele of oranje verkleuring van de urine, tranen en zweet veroorzaken.
Pseudochromhidrosis
Pseudochromhidrosis, ook bekend als extrinsieke chromhidrose, verwijst naar de verkleuring van transpiratie na de afscheiding uit de zweetklieren. Deze toestand doet zich voor wanneer kleurloos zweet de huid bereikt en zich mengt met middelen zoals bacteriële bijproducten, weefselkleurstoffen, chemicaliën en pigmenten. Als de kleurstof geel is, zal het zweet geel lijken. Overmatige groei van bepaalde bacteriën op de huid kan deze aandoening veroorzaken, hoewel de verkleuring van zweet meestal niet geel is.
Volgende stappen
Gele zweetvlekken op je shirts geven waarschijnlijk niet aan dat je geel zweet afscheidt of een medisch probleem aangeeft. Als u echter een gele verkleuring van uw huid of het wit van uw ogen bemerkt, dient u zo snel mogelijk uw arts te raadplegen. Raadpleeg ook uw arts als u gelig vloeibaar zweet of fijn geel puin ziet in de huidplooien van uw oksels, handpalmen, voetzolen of elders.
Gereviewd en herzien door: Tina M. St. John, M.D.
