Startpagina » Diseases and Conditions » Medische marihuana-alternatieven

    Medische marihuana-alternatieven

    Marihuana wordt al jaren gebruikt als behandeling voor verschillende medische aandoeningen, waaronder pijn en misselijkheid als gevolg van kankerbehandeling en andere ziekten. Volgens de American Lung Association bevat marihuana-rook een grotere hoeveelheid kankerverwekkende stoffen dan tabaksrook en na verloop van tijd kan het gebruik ervan leiden tot cognitieve stoornissen en orgaanschade. Het vinden van veiligere alternatieven voor medische marihuana is van vitaal belang om symptomen te behandelen zonder het lichaam te schaden.

    Vrouw met marihuana en een pijp (Afbeelding: Meg Roussos / Getty Images Nieuws / Getty Images)

    Pijn medicijnen

    Een van de belangrijkste toepassingen van medische marihuana is pijnbestrijding. Echter, vrij verkrijgbare medicijnen zoals paracetamol of ibuprofen en voorgeschreven medicijnen zoals codeïne kunnen dienen als veilige, effectieve alternatieven voor medische marihuana. Een rapport gepubliceerd in de "British Medical Journal" waarin negen onderzoeken werden vergeleken waarin marihuana werd vergeleken met andere pijnstillers en bleek dat marihuana niet effectiever was dan codeïne bij het beheersen van acute, chronische of kankerpijn. Sommige aandoeningen kunnen beter reageren op bepaalde pijnstillers dan andere. Patiënten moeten altijd het gebruik van pijnstillers bespreken met hun arts omdat sommige medicijnen gecontraïndiceerd zijn bij bepaalde gezondheidsproblemen.

    Anti-misselijkheid medicatie

    Kankerpatiënten in behandeling met chemotherapie of bestraling en andere mensen die aan misselijkheid lijden, kunnen vanwege hun anti-misselijkheidseigenschappen marihuana bereiken. Er zijn verschillende andere receptopties voor misselijkheid, zoals Zofran, die de schadelijke risico's van marihuana niet dragen. Omdat deze medicijnen bijwerkingen zoals angst kunnen veroorzaken en kunnen interageren met andere medicijnen, moet het gebruik ervan met een arts worden besproken. Er zijn ook medicijnen zonder recept verkrijgbaar tegen misselijkheid, die over het algemeen geen bijwerkingen veroorzaken. Huismiddeltjes tegen misselijkheid omvatten gember, die in plakjes kan worden gegeten, in thee kan worden gedaan of als ginger ale kan worden gedronken, en citroen, die in elke vloeistof kan worden geperst of eenvoudig kan worden gesnoven.

    CB1 Activators

    Gebruikers van marihuana ervaren de effecten van het medicijn als het chemische tetrahydrocannabinol of THC bindt aan plaatsen in de hersenen en het perifere zenuwstelsel. Deze sites worden cannabinoïde of CB1-receptoren genoemd. Geactiveerde CB1-receptoren maken neurotransmitters vrij die de euforische effecten van marihuana produceren. THC is echter niet de enige stof die de CB1-receptoren kan activeren. CB1-receptoren worden ook geactiveerd door natuurlijke stoffen die al in onze hersenen worden genoemd, endogene cannabinoïden. Synthetische stoffen kunnen deze receptoren ook activeren. Een studie gepubliceerd in het "British Journal of Pharmacology" onthulde dat verschillende synthetische verbindingen de CB1-receptoren in kikkereieren activeerden. Het is nog niet bekend of deze stoffen veilig hetzelfde effect bij mensen zouden produceren, maar de resultaten van deze en andere dierstudies zijn bemoedigend.

    Organophosphorus Agents

    De neurotransmitters van geactiveerde CB1-receptoren gaan in de loop van de tijd kapot en dragen het 'hoge' medicijn af. Een middel dat de natuurlijke afbraak van deze neurotransmitters zou kunnen blokkeren, zou een ander alternatief kunnen bieden voor medische marihuana. Organofosforemiddelen kunnen op deze factuur passen. Een studie gepubliceerd in het tijdschrift "Nature Chemical Biology" ontdekte dat organofosfor middelen de afbraak van BC1 receptor neurotransmitters kunnen remmen. Door het effect van endogene cannabinoïden in de hersenen te verlengen, kunnen organofosforstoffen enkele van dezelfde voordelen bieden als marihuana zonder de negatieve effecten. Organofosforemiddelen zijn echter tot nu toe alleen bij dieren onderzocht en het is onbekend of ze veilig door mensen kunnen worden gebruikt.