Oorzaken van kale plekken bij vrouwen

Wanneer mannen hun haar verliezen, wordt dit gezien als een natuurlijk gevolg van veroudering. Voor vrouwen kan het haarverlies een bron van schaamte zijn. Verrassend is dat volgens de American Hair Loss Association, vrouwen 40 procent uitmaken van degenen die hun haar verliezen. Alle haaruitval, ongeacht geslacht, is een teken dat er iets anders aan de hand is in het lichaam. Haarverlies bij vrouwen kan voorkomen in klonten, algemeen dunner worden of snel afstoten.

Alopecia areata

Volgens de National Alopecia Areata Foundation is alopecia areata een vrij veel voorkomende auto-immuunziekte die gladde huidplekken op de hoofdhuid en andere delen van het lichaam veroorzaakt. Wat interessant is, is dat de follikels levensvatbaar blijven en dat de haargroei op elk moment kan worden hervat, ongeacht de behandeling. Het lichaam hoeft alleen maar te wachten tot het signaal begint met het laten groeien van haar in dat gebied.

Andogenetische Alopecia

Een andere vorm van haaruitval die deel uitmaakt van de alopecia-familie veroorzaakt wat bekend staat als patroonkaalheid. Andogentic alopecia is ontwikkeld bij vrouwen met een hoger dan normaal gehalte aan het andogene hormoon, mannelijke hormonen die gewoonlijk slechts in kleine hoeveelheden bij vrouwen aanwezig zijn. Zwangerschap, ovariumcysten en anticonceptie kunnen een toename van androgeen veroorzaken en kunnen de haargezondheid bij vrouwen dubbel beïnvloeden, en leiden tot de vrouwelijke versie van patroonkaalheid, wat minder een patroon is en meer algemeen dunner worden van de hoofdhuid.

Telogen Effluvium

Telogen-effluvium is een ander type haarverlies dat vrouwen treft. Grote trauma's in het leven, zoals de geboorte van een kind, grote operaties en extreme stress, kunnen wel 90 procent van het haar op het hoofd veroorzaken dat groeit en rustend is om achteruit te gaan en te beginnen met afwerpen. Telogen-effluvium kan vrij moeilijk zijn om een ​​vinger aan de pols te houden wanneer je je haar begint te verliezen, omdat het gebeurt ergens tussen zes weken en drie maanden na het evenement. Telogen-effluvium zal in het algemeen in remissie gaan zolang de bron van de stress of het trauma wordt ontdekt en beheerst.