Een vergelijking van depressieve stoornis met dysthymie

Ernstige depressieve stoornis en dysthyme stoornis, algemeen bekend als dysthymia, vertegenwoordigen twee stemmingsstoornissen geclassificeerd door de "Diagnostic and Statistical Manual" van de American Psychiatric Association. Beide stoornissen worden gekenmerkt door gevoelens van verdriet of apathie, maar hebben een duidelijk verschillende tijdsduur en symptoompatronen die zorgvuldig moeten worden beoordeeld op een juiste diagnose.

Depressie kan slopend zijn (Afbeelding: Photodisc / Photodisc / Getty Images)

Achtergrond

Volgens het National Institute of Mental Health treft depressieve stoornis ongeveer 14,8 miljoen Amerikaanse volwassenen, of 6,7 procent, in een bepaald jaar. Dysthymia treft jaarlijks ongeveer 3,3 miljoen Amerikaanse volwassenen, of 1,5 procent van de volwassen Amerikaanse populatie. De mediane ouderdom van het begin voor beide diagnoses treedt op in de vroege jaren 30.

Zowel depressieve stoornis als dysthymie zijn stemmingsstoornissen die zich manifesteren als een depressieve of droevige stemming. Om gediagnosticeerd te worden, moeten ook verschillende andere symptomen gedurende een bepaalde minimale tijdsduur optreden. De specifieke diagnostische criteria voor het aantal symptomen, intensiteit en duur verschillen voor de twee stoornissen.

Aantal symptomen

Voor een diagnose van depressieve stoornis moet een persoon ten minste vijf van de negen karakteristieke symptomen ervaren gedurende ten minste twee weken. Een van deze symptomen moet een depressieve stemming zijn of verlies van interesse of plezier in activiteiten die normaal worden genoten. Andere karakteristieke symptomen kunnen bestaan ​​uit significante veranderingen in eetlust en gewicht, minder of meer slapen dan normaal, fysieke onrust of traagheid, vermoeidheid, gevoelens van waardeloosheid, concentratiestoornissen en terugkerende gedachten over dood of zelfmoord, volgens de American Psychiatric Association..

Dysthymia vereist minder symptomen voor diagnose. Het individu moet de depressieve stemming en minstens twee andere symptomen hebben uit een lijst van zes, waaronder mogelijk veranderende eetlust, slaapproblemen, vermoeidheid, laag zelfbeeld, slechte concentratie en gevoelens van hopeloosheid.

Duur en intensiteit van symptomen

Voor een diagnose van depressieve stoornis moet een persoon ten minste één depressieve 'episode' ervaren, gekenmerkt door ten minste twee weken depressieve symptomen, volgens de American Psychiatric Association. Symptomen moeten het grootste deel van de dag voorkomen, bijna elke dag van die periode van twee weken.

Dysthymia-symptomen moeten over een langere tijdsperiode optreden, maar zijn van mindere intensiteit dan depressieve stoornissen. Dysthymia presenteert als een chronische depressie die minstens twee jaar moet duren om gediagnosticeerd te worden. De depressieve stemming moet, volgens de American Psychiatric Association, "meer dagen dan niet" aanwezig zijn in vergelijking met "bijna elke dag" voor depressieve stoornissen. Om in aanmerking te komen voor een diagnose van dysthymie, kan een persoon niet langer depressief zijn gedurende meer dan twee aaneengesloten maanden van die periode van twee jaar.

Depressie en dysthymie bij kinderen

Bij kinderen kunnen duidelijke tekenen van een lage, bedroefde of depressieve stemming niet voorkomen, omdat de emotionele patronen van kinderen verschillen van die van volwassenen. In plaats daarvan kan chronische en niet-aflatende geïrriteerdheid het kind met depressie of dysthymie kenmerken, aldus de American Psychiatric Association.

Voor een diagnose van dysthymie bij kinderen hoeven de symptomen zich slechts een jaar voor te doen. Nogmaals, de symptomen kunnen niet langer duren dan een periode van twee maanden.

Dubbele depressie

Mensen met dysthymia kunnen aanvallen van zware depressies ervaren. Wanneer dit gebeurt, is het in de volksmond bekend als dubbele depressie. Voor deze aanwijzing moet dysthymie gedurende ten minste twee jaar in de levensduur van het individu hebben plaatsgevonden voordat er zich volwaardige symptomen van een depressieve episode voordoen. Dubbele depressie is geen formele diagnose in de "Diagnostic and Statistical Manual" van de American Psychatric Association, maar wordt vaak informeel gebruikt door clinici.